ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Արուեստաւոր, որ զումեք վարձ առնու, որ իր իրք շինէ կամ կապլով բան այնէ, ու չայնէ զբանն հայնց զէդ, որ պոմանն լինայ, ու չհաճեցնէ զինք, կամ դարձնէ զվարձն եւ զնիւթն զոր առել լինայ՝ ի լման, եւ նա զիր վարձն ըստ արժանոյն դատաւորին տեսովն առնու։

Եւ թէ գողցել լինայ ի նիւթոյն՝ նա դարձցնէ, եւ դատվի զէդ գող՝ զինչ, որ հրամայած է վասն գողերոյն։ Ու թէ կորսնէ՝ նա վճարէ։ Եւ թէ ի ցեցէ կամ այլ կերչած կերած լինայ ի պահ տվածն՝ վասն յիմելոյ՝ նա վճարել կու հրամայէ իրաւունքս զպատեհն, զի շինել է տված եւ ոչ յաւիրել։ Եւ թէ գող գողնայ՝ եւ ճշմարտի պահաւղն, որ զիրն էլ լինան գողցել՝ նա անպարտ է՝ չվճարէ պահաւղն. բայց թէ զայնոր մէն լինան առել ու զպահաւղին թողել՝ նա պատեհ է որ մանտր փնտռէ դատաւորն եւ զճշմարիտն իմանայ. թէ հալալ մարդ է պահաւղն, նա կիսավճար այնէ. ապա թէ ընդ ցզբեղ դնելոյ լինայ գողնալ տված՝ նա ի լման վճարէ։ Եւ թէ չարկամ յիշվէ կամ ծեծէ ու տանի՝ նա չտայ վճար։

Եւ թէ գրաւկնած լինի որ կորսնվի՝ նա վճարէ։ Բայց թէ կրակ ընկնի ի չարկմէ կամ հասարակաց այրեցմանէ՝ ու այրէ՝ նա չտայ վճար. ապա թէ ի պահաւղէն ընկնի կրակն՝ նա վճարէ զիրաց տէրն։