ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Եթէ սպանվի մարդ ի տեղի ուրեք՝ ի լեռն կամ ի դաշտ՝ նա պատեհ է, որ տեղոյն մարդիկ յառաջ գան, եւ ժողվին զայլ շինութեանն աղէկ մարդիկն, ու չափեն թէ ի յոր շինու ի մաւտ է սպաննածն. եւ առժամայն ի յայն տեղոյն՝ յոր ի մաւտ լինի՝ գնեն պատանք եւ մոմեղէն, ու տան թաղում այնել, թէ քրիստոնէ լինի։ Եւ թէ տէրն չյայտնի սպանծին՝ նա չկայ այլ տուգանք. ապա թէ տէր գայ՝ նա զարիան գինն այն շէնն վճարէ՝ որ ի մաւտ լինի։

Եւ թէ ուրդի, որ ի խաղալն տղայք զիրար սպաննեն՝ նա պատեհ է տեսնուլ զսպաննաւղին հասակն. թէ հայնց, որ քան զտասնուերկու տարին ի վեր լինի՝ նա զէդ մարդասպան տուժեն զինքն ապա թէ տասնումէկ տարոյ լինի՝ նա զկէսն. նոյնպէս ու այլ ի վայր լինի տուգանքն։