ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Երբ եղբարք կենան ու յիրարմէ բաժնվին՝ նա պատեհ է, որ իրենց հաւրեղբաւրովն ու քեռոյն տեսովն լինի, որ յառաջ յընչիցն եւ ի հալծնացն իւրեաց կաննոյն բաժին հանեն, ու ապա զիրենցն՝ զոր պատեհն է բաժնեն։ Բայց զանդրանիկն Աստուած է հարկեւորել, եւ պատեհ է, որ ի հաւրն ի տեղն նստի, եւ երկու բաժին առնու։ Եւ թէ ծախէ եղբայրն զիր բաժինն՝ նա պատեհ է, որ ամէնն յիրաց վերայ բաժնեն ըստ գնոյն, եւ ոչ մէկն միայն, բայց սիրով լինի։