ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Թագաւորքն յԱստուծոյ են կարգած, որպէս Իսրայէլի, Աստուած ցուցնէր ի ձեռն մարգարէից աւծութեան. նա հրամայէ աւրէնքս, որ այնպիսիքն, որ յԱստուծոյ լինին՝ նա Աստուած մէն կարէ զինք աքսորել, թէ լաւ է ու թէ վատ։ Ապա զայնոք որ մարդիկք դնեն, նա՝ թէ հայնց պիղծ լինին, որ չկարէ հանդուրժել աշխարհն, նա այլվայ իրենք եկեղեցովն եւ ամէն բնակչաւք երկրին կարեն աքսորել։ Բայց թէ որդիք կենայ թագաւորին, որ ի յայն թագաւորութիւնն լինին ծնածք՝ նա այնոք չեն մեղկան. ի յայնոց ընտրեն զաղէկն եւ դնեն թագաւոր, վասն զի սեփհական է թագաւորութիւնն ի հաւրէ յորդիքն։

Եւ իշխան՝ զոր ինք թագաւորն լինին իշխանացուցել, նա ինք կարէ ձգել. երբ ու կամի՝ յիշխանութենէն, եւ խրատել ու այնել զինչ իր պիտի։ Բայց զայլ ինքնակալք, որ ինքեանք չլինին իշխան դրել, նա չկարէ առանց այլ իշխանաց՝ որ իր ընկերք լինին՝ ոչ զնա աքսորել եւ ոչ ձգել։

Եւ թէ վասն փրկութեան աշխարհի կամենան զթագաւորն խրատել կամ մեռցնել՝ նա չկարեն իշխանքն. այլ հրամայէ աւրէնքս, որ առանց այլ թագաւորի եւ հայրապետի չկարեն այնել, քաւէլ թէ այլ թագաւոր ու հայրապետ կենայ ու երկիրն առ հասարակ հաւնին։ Ապա թէ իշխանքն իրենց իշխան լինին շինել, նա իրենք կարեն զիրենց դրած իշխանն ձգել ու խրատել եւ այնել զինչ կամին. ապա թէ թագաւորն լինա (դրել), նա չկարեն ձգել, քաւէլ թէ թագաւորովն. նոյնպէս եւ թէ նախարարնի լինի՝ նա իր ընկերքն դատե զինք, եւ առանց իր ընկերաց չկարեն ձգել զնա. եւ այն որ իշխանաց իշխան լինի՝ նա դատեն զինք իշխանաց իշխանաւքն։

Եւ զիշխանքն դատէ իշխանաց իշխան՝ իշխանաւքն եւ իրենց տեսովն. նոյնպէս եւ զազատքն՝ որ են ի մերս ձիաւորքն եւ լիճ ճորտերն՝ նա իրենցովն զիրենք դատեն իշխանաց իշխանքն. զթագաւորին ճորտերն՝ թագաւորին հրամանաւքն։

Եւ այլք հայն ցեղ ամէն մէկ գիրն դատեն՝ յիրենց դարպասն զիրենց ճորտերն, ըստ իւրաքանչիւր կերպի. եւ զայլ ցած հեծելվորքն՝ այլ վերցածքն որ ազատ կոչին. բայց զխրատելոյն կամ զմեռցնելոյն՝ առանց թագաւորին կամ իշխանին չէ արժան այնել. զի չկայ ամենեւին հրաման յաւրինացս, որ այլ ոք մարդ իշխէ աւերել կամ խոռել զմեղկանն՝ քաւել թագաւորն եւ իշխանաց իշխանն. ապա զնտանել եւ ծեծել եւ տուգնել եւ հանել վարել յիրենց տեղոյ ի բաց՝ կարեն այնել։ Եւ այլ ցած շինականք՝ հեծելվորք ամէն մէկ զիրն կարեն դատել, նոյնպէս ու զխրատելն եւ զվարել՝ որպէս գրել ենք. ապա հայրենէ փթել չկարեն առանց պարոնին։