ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Գիտել պարտ է որ մկրտութիւն եւ ձեռնադրութիւն մէկ է, որ՝ զէդ հեզ մի մկրտած լինի՝ նա չկարէ այլ մկրտիլ. նա նոյնպէս որ ձեռնադրած է՝ այլ չկարէ ձեռնադրիլ։ Ամենայն որ զմկրտածն մկրտէ՝ նա կորսնէ զկարգն, եւ որ զձեռնադրածն ձեռնադրէ՝ նայ նոյնն է. քաւէլ թէ ճշմարտեն որ անհաւատ կամ հերետիկոս լինի առաջին ձեռնադրաւղն՝ եւ ապա ձեռնադրեն, նա չկորսնէ զկարգն ձեռնադրաւղն։

Եւ եպիսկոպոս որ զայլ եպիսկոպոսի ձգածն ի կարգէն իշխէ կարգաւորել եւ ի կարք ածել՝ նա զեպիսկոպոսութիւնն կորսնէ իրաւնաւք. եւ այն որ կրկին կարգ էառ՝ նա զէդ այլ պիղծ եւ անհաւատ կորսնէ՝ եւ տուժվի ի դարպասէն իրաւամբք։