ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Եւ որ հող կամ գետին վաճառէ, թէ վասն տառպելութեան, որ ծախէ զիր գետինն, եւ գայ իր դրացին եւ ընկերն ու գնէ՝ նա ի պոմանն է իր համբերելն։ Ապա թէ հարուստ է ու զատական՝ նա մենակ պարտի այնել զվճարն ի ժամ. զի թէ տարին լմնայ, ու չլինայ վճարել, նա ի վճարն կարէ առնուլ զիր հողն այլվայ, ու տայ զինչ տւել լինայ ի գնողէն, թէ իր պիտենայ. զի վաճառին վճարն է հանած մանավանդ այնոց, որ վասն սննկութեան կու ծախեն զիրենց իրքն. զի ինչվի յեօթն տարին կարեն փնդռել ազգականքն՝ դարձցնել եւ կամ վճարել, եւ եօթն լուկ գրեցաք. թէ չէ՝ յորդից յորդիք, կամ վճարի գինն թխթով եւ վկայաւք, կամ դառնայ ծախածն։

Եւ թէ ոչ վասն տառպելութեան, այլ իրք պատճառի լինայ լել վաճառն՝ նա մէկ տարին է պոմանն։