ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Եթէ ոք զկոյս աղչիկ բռնէ, եւ ուժ այնէ, եւ զինք ի յանձնէ հանէ՝ նա թէ խնամէխաւսւած լինի՝ նա դատաստանն զէդ կարգծին լինայ, որ գրեցաք։ Եւ թէ ոչ՝ նա տայ հաւրն յիսուն դրամ, ու պսակվի ընդ ինք անբաժնելի։ Ապա թէ չկամենայ՝ նա կտրեն զձետն։

Բայց պարտ է գիտել՝ որ երկրին բնակիչք ի պարոնին պահն են, եւ այն որ տառպել աղչիկ մի գտնու ու իր ուժ այնէ՝ նա պարոնին է ուժն։ Եւ ի յայտ տեղդ մեծ փնդռաւղութիւն պիտի, եւ հայիլ ի կտրճին ուժն ու ի յաղչկնին, եւ յոչ կամայն խրատումն այնել, եւ կամաւքն՝ ներումն։