Եթէ
ոք
զիր
անսուն
զինչ
ազգ
ու
լինի՝
ի
յիր
ընկերն
ի
պահ
տայ,
եւ
մեռանի
կամ
կոտրի
կամ
գողնվի
կամ
ծեծեն
ու
տանին՝
նա
զայն
երդումն
ըղորդ
երդնու՝
որ
ոչ
ի
տուր
է
տվել,
եւ
ոչ
իր
կամաւք
է
կոտրվել,
եւ
ոչ
ընդ
իր
ցզբեղութենէ
է
լել՝
նա
չտայ
վճար։
Եւ
թէ
գազանակեր
լինի,
նա
թէ
տան
անսուն
լինի
ու
տված
լինի
պոմնով
որ
ի
տունն
ուննայր,
ու
ի
դուրս
եթող՝
որ
կերվաւ՝
նա
վճարէ։
Բայց
թէ
յերմկէն
ելաւ
ի
դուրս՝
նա
զգեղն
վկայեցնէ,
ու
նշան
ցուցնէ
տիրոջն,
նա
ազտի։
Ապա
թէ
վարձ
է
տվել
պահելոյ՝
նա
այլ
վստահի
իրաւնաւք
պարտի
զվճարն.
զի
վարձն
վասն
այնոր
է
տվել,
որ
պահէր
եւ
ոչ
կորսնէր,
Եւ
այս
հայնցեղ,
թէ
զգողն
չգտնուն։
Ապա
թէ
գտնուն՝
նա
զգողն
տուժեն.
եւ
թէ
ոչ՝
նա
զէդ
ի
վերայ
գրեցաք
հայնցեղ
լինի
վճարն,
եւ
զինչ
ցեղ
սովորութիւն
լինի
երկրին
եւ
պահ
տալոյն
պոմըննին՝
նա
ի
այնոր
վերա
երթայ
դատաստանն։