ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Եթէ այրն ու կինն ի մէկ լինի, եւ խառնած լինի իրենց ամէն ստացուածքն անբաժին ընդ իրար՝ նա կարէ այրն տիաթիկ անել եւ ի, խառն միջեւնէն զիր հոգին հոգալ։ Ապա թէ բաժնած լինի, եւ կնկանն ճանչած ի յետ՝ նա իր ժառանգաւոր յետմնացացն լինի, զոր դնէ։ Ապա թէ որդիք չկենայ ի մէջն, եւ առ իրար շատ լինին կեցել այրուկինք՝ նա զոր լինի հոգւոյ կնոջն՝ լինի տիաթկովն, եւ որ չլինայ՝ նա կնկանն յետմնացացն է։ Եւս առաւել թէ քիչ լինին կեցել խէչ իրաց այրուկինք, ու տղայ չկենայ՝ նա ամէնն դառնայ, եւ այրկանն ի հաւն բաժին չկայ։ Ապա թէ տղայ լել լինայ՝ նա՝ թէ կենայ տղայն ու թէ ոչ, նա այրկանն է ամէն իրքն ու այրիկն հոգայ զհոգին եւ այս է ըզղորդն եւ ի հին աւրինացն հաստատուն, թէ առջին այրուկին է՝ եւ թէ այլ հետինու ի հետ։ Ապա երբ այրիկն լինի որ մեռնի՝ նա զիր հոգւոյն բաժինն ի յիր ընչիցն այնել ըղորդ է. նոյնպէս եւ զկնկան ի յիրոյն, ի կնկան. եւ թէ տղայ կենայ՝ նա երկուքին ի ժառանգ։ Բայց թէ մէնակ ժամնէ մահն, հայնց որ դեռ կինն չլինի գիտեցել՝ նա ոչ կինն իրքն այրկան է, եւ ոչ այրկանն կնկան։ Բայց վասն այնոր որ հալվեղէն իրք որ ի միջոցն՝ մաշի ի յերկու դեհացն՝ նա չկայ վճար։ Եւ թէ իսկի տղայ լել լինայ ի մէջն՝ նա՝ թէ ու մեռել լինի տղայն, նա այլ չդառնայ իրքն յետ, այլ այրկանն է. եւ զմաւրն եւ զտղային հոգին հայրն հոգայ։ Բայց դարձ իրացն թէ լինի՝ նա հարսնից ծախքն չդառնայ, եւ ոչ յիշուի բնաւ։

Բայց դատաւորք պատեհ է, որ աղէկ տեսնուն զպոմըննին եւ զերկրին տիպաւննին, եւ ի վերայ այնոր այնեն, եւ զթերին լնուն։