ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Մարդ՝ որ վանից հրամանաւ բանադրած լինի վասն իրիք պատճառանաց՝ ու մահ գայ իր, նա չկարէ զինք երէց հաղորդել՝ որ թաղել եւ ոչ զիր տղայն կնքել, քաւէլ թէ կենայ ու մեռնի տղայն, նա ապա թող կնքեն ու թաղեն։ Բայց ու եպիսկոպոսն պատեհ է աղէկ տեսնու, որ չլինի՝ որ վասն խստասրտութեան խիստ յառաջ երթայ, ու յետեւ ի դատապարտութիւն ընկնի յԱստուծոյ կամ ի հայրապետէն. երբ խիստ յանդգնի, նա ամենին տեսովն ու պատեհովն զիր մեղկանն մէն բանադրէ եւ ոչ զամէն տունն։ Նոյնպէս այնէ եւ քահանայն, որ վասն մէկի մի սղալանաց զայլս չզրկէ։ Բայց աւտար երէց յայլ թեմէ՝ կարէ հաղորդել եւ թաղել զբանադրածն, ու ասէ՝ թէ չգիտէի։

Ու բանադրաւղն պատեհ, է, որ յայդ տեղդ աղէկ առնու զիր թպտիրն ի բանադրելն, զի եւ իր այլ կայ կապաւղ եւ արձակաւղ։