ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Քահանայի չէ պատեհ, որ մեծ քսութեամբ եւ հպարտութեամբ եւ դիւական նախանձով երթան ընդ իրար. զի այն որ մեծ է քան զմէկայլն՝ նա Աստուծոյ շնորհքն ընտրեաց ու մեծ արար զնա յեկեղեցին։

Բայց նորերն զհինքն պատեհ է, որ զամէն հարկեւորեն, եւ թէ զառաջադիմութիւն եւ զմեծութիւն ոք ստանալ կամենայ՝ նա պատեհ է, որ զամէնն հարկեւորէ, եւ եպիսկոպոսովն կամ եկեղեցոյն տիրոջն ընտրաւղութեամբ եւ հրամանաւք ստանայ, եւ այլքն զէդ աւագ ընկերոջն հնազանդին իր աննախանձ. եւ այնոց սահմանովն զաւտարքն հիւրընկալեն եւ մեծարեն որ յեկեղեցի գան։