ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Կանոնք եւ դատարանք այսով բաժնին յիրացմէ՝ որ կանոնքն բերդ է, եւ երբ մեղանչական, իր բերնովն ասէ զիր մեղանքն՝ նա ապաշխարութեամբ քաւել տան, եւ զէդ ի բերդ մտաւ՝ նա փրկեցաւ ի մահվանէ։ Բայց դատաստանն բնաւ չունի քաւութիւն եւ ոչ խղճալ մեղանչականին։

Եւ մեղանչելն կամաւք չէ քանց իրք, որ արհամարհէ ոք զԱստուծոյ հրամանն եւ զդատաւորացն ու զիրաւանացն ահն մոռնայ ու ի յետ ձգէ ի մտաց. եւ այնով ստէ իր ընկերոջն ու խլէ եւ յափշտակէ ու վնասէ, եւ ապա յանկից ծնանի այլ մեծ չար, տուրտվութիւնք եւ սուտ երդմունք եւ այլ բազում չարիք։

Ամ թէ զղջայ ու յեկեղեցին դիմէ եւ ի կանոնքն՝ նա տան անուշութեամբ դարձնել զզրկանքն ու քաւել զմեղանքն։ Ապա թէ ոչ՝ որ ի դատաստան ընկնի՝ նա տայ իրաւունքն դարձնել զուժն եւ ըմպել զբաժակն, զոր ինք ընկերին խմցոյց. հայնց ցասմամբ, զինչ այն ուժն արժենայ, զոր արել լինայ՝ նա իրաւունքն այն չափով տայ իր։ Զի հայնց կու հրամայէ իրաւունքս, որ թէ ոք քշտէ անասնոյ՝ նա իմանան ըղորդ զզարկելոյն պատճառն. եւ թէ ի վերայ սրտի լինի եւ կամ վասն ոխակալութեան, եւ ի դուրս ի վնասէն՝ նա զայն զարկն իր քրշտեն զոր ինք անմեղ անասնոյն եզարկ. ապա թէ վնաս լինի՝ նա ի վերայ զարկուցն վնասն կտրվի ի դատաստանն. եւ թէ չքշտէ, ու համբերէ եւ գայ ի դատըստն՝ նա զիր վճարն ըստ վնասուն այժեցն առնու։

Եւ չէ ի հրամել աւրենքս որ մէկ վկայի ավտան ի վերայ մարդոյ ասացած իրաց. զի յերկուց եւ յերից վկայից ասէ հաստատել զբանն։ Եւ թէ ուրդի սուտ վկայ ի վերայ մարդոյ՝ նա կու հրամայէ աւրէնքս, որ՝ զինչ այն սուտ վկայութեամբն անմեղն պիտի որ տանջուէր, նա զինք տանջեն թէ մահու էր՝ թէ խրատելոյ՝ եւ թէ տուգնելոյ։ Եւ թէ ի խոստովանութիւն երթայ՝ նա կանոնքս կու հրամէ՝ որ ե տարի եկեղեցի չմտնէ, ապա ի դուրս աղաւթէ, եւ ողորմութիւն տայ աղքատաց, եւ ապա կարէ հաղորդիլ. բայց ի վերայ մեղացն չափուն տան եւ զապաշխարանք ըմպել։