ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Կու հրամայէ աւրէնքս, որ զայն ցեղն երկու ազգ պիտի դատել՝ մէկ վասն արբեցողութեան, որ ինք մարդ էր ու հանչաք խմեց՝ որ խումրեցաւ տայ ու զայն վնասն արար. եւ երկու հետ, վասն վնասուն զոր գործեց, եւ զինչ վնասն արժենայ։ Թէ մահ կենայ՝ նա յիմնան պատճառն եւ զմախանքն թէ յումնէ է. թէ հայնց որ յայնոր է պատճառն՝ որ սպանվաւ՝ նա զարեան գինքն տան. եւ թէ սպաննաւղն է լել պատճառ՝ նա զէդ սպաննաւղ զինքն դատեն՝ զէդ որ գրած կայ ի շատ տեղ։ Եւ թէ խոց լինի մահու՝ նա քշտաւղն տայ զդեղգինն, եւ զինք ի զընդանն պահեն ըստ զարկուցն, եւ զայն խափանն, զոր յիր բանէն կեցաւ՝ վճարել տան։ - Կու հրամայէ աւրէնքս՝ որ թէ զայնոր ձեռքն կտրեն, որ քաւէ զսպաննութիւնն զոր արար՝ նա ի դատաւորին կամքն է, թէ վասն իր հոգոյն խղճայ եւ խրատ մէն տայ։