ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Եթէ որպէս պատեհ է, որ եպիսկոպոսունն իրաց հնազանդութիւն այնեն. նա պարտ է գրել՝ որ եպիսկոպոս որ արհիեպիսկոպոսի գաւառ կենայ՝ նա պատեհ է, որ յարհիեպիսկոպոսին ի հնազանդութիւն կենան, որ զիր աշխարհավարութիւնն նոցա թըտպրով այնեն՝ բահրով զմեծ բաներն, որ ի թագաւորական դարպսէ հարկապահանջք գան, նոյնպէս զմահ եւ զհոգէբարձութիւն երիցանց իրենք այնեն։ Եւ ի դարպաս ու ի հանդէս պատեհ է, որ հնազանդութիւն այնէ եպիսկոպոսն արհիեպիսկոպոսին. զի նախնի հարքն հայնց են սահմանել, որ ամենեւին չիշխէ եպիսկոպոս յայլ եպիսկոպոսի գաւառ եւ ի թէմ ոչ ինչ ազգ աւծումն եւ ձեռնադրութիւն այնել՝ ոչ կարգ տալ եւ ոչ կարգ առնուլ բնաւ, եւ ոչ ի սահմանեալ վիճակէն հրամանք հանել, քաւէլ թէ տեղոյն եպիսկոպոսն եւ արհիեպիսկոպոսն հարկեւորէ եւ հրամանք տայ։

Բայց այնչաք զհնազանդութիւն գրեցաք, որ այնէ արհիեպիսկոպոսին, այն որ չլինի արհիեպիսկոպոս։ Բայց ինչ ասեմ ես՝ ու կու գրեմ, չկարցի այլ ցեղ գրել քան զոր յաւրինակն գտայ, յանդիմանութիւն առ առաջնորդացն եկեղեցոյ - բայց կարճեցի քան կարցի - որ չի լինի ընտրաւղութիւն առաջնորդացն որպէս սահմանած է, այլ կու բանի ըռըշֆաթն եւ ամէն սղալանքն ի յայնոր կու գայ զինչ է. նա չէ բնաւ արժան զայն (ջնջված է)։