ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Եթէ ոսկի կամ արծաթ կամ անասուն կամ ինչ այլ իրք որ լինի կորուսած, ու տէրն վկայ բերէ կամ երդնու որ իւր է ու կորուսել է նա իրաւունք է, որ մէնակ առնու զիր իրքն։ Եւ թէ ունաւղն իրացն ուրանայ ու ասէ՝ թէ չէ, իմ է, հանչաք ու տէրն իրաց ի հարկ ընկնի որ երթայ վկայ բերէ եւ վկայնով եւ դարպսով կեցցնէ, որ իր է իրքն եւ առնուլ տէրն զիրքն՝ նա պատեհ է, որ զայն գտնաւղն զէդ զգող դատեն որ սուտ ուրացաւ եւ հանչաք չորս ի դարպասն տուգանք տայ։