ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Եթէ մարդ դատած լինի ի մահ վասն պատճառանաց, եւ ուրդի որ ինք ընդ ինք մեռանի, նա վասն այնոր թէ մեռավ չէ պատեհ թողուլ զինք, ապա կախել, եւ լնուլ զիրաւունքն։ Բայց չթողուն զինք ի փայտն քան աւր մի մէն, ու ապա տանին թաղեն. որ լնու զասացեալ զանէծսն, որ կախած նոյն է հանած՝ զէդ զոր եւ ինք ի նոյն մահն մեռաւ։