ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Այլ դեռ վասն հարբեցութեան եկեղեցականաց կու հրամայէ աւրէնքս, որ ուտելն եւ խմելն չէ քանց վասն այնոր, որ մարմին լըցվի ու կշտանայ, եւ որ այլ աւելի է՝ նա պեղծ է եւ ագահութիւն եւ պատճառն ամէն չարեաց. եւ չէ պատեհ, որ իսկի մարդ զայդ այնէ, մանաւանդ քահանայ կամ եկեղեցական. եւ որ այնէ՝ նա չէ պատեհ, որ յեկեղեցի Աստուծոյ սպասաւորութիւն այնէ, եւ ոչ պատարագ, ինչվի յեպիսկոպոսէն եւ ի վարդապետէն հայնց կարգ քաշէ՝ զոր պատեհն է, որ դնեն։