ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Բայց ի մարմնաւորն այս է, որ թէ ոք զկինն եւ զցուլն ի յիր տուն խէչ իրար գտնու, ու սպաննէ՝ նա անդատապարտ է ի դարպսէ, վասն զի զիր վկայութիւնն ունի, որ հաւն կայր ի խէչն։ Ապա թէ զմէկն սպաննէ ու զմէկն թողու, նա զէդ մարդասպան դատեն զինքն վասն զի կարէ ոք ատել զմարդ, եւ բարուրք այնէլ որ խաբէ զինք իր կինն՝ ու բերէ յիր տունն ածէ, եւ սպաննէ զինք. եւ կամ թէ զիր կինն ատէ զոք, եւ յիր սիրելեացն հոգցի ի խէչն տայ երթալ, ու զկինն սպաննէ անմեղ զէդ մեղկան, եւ թողու զմէկալն։ Եւ ահայ մեղք ու վնաս։ Եւ այսոր բանիւ է սահմանած, որ երկուքն սպաննելն իրավունք է՝ ազատ ի դարպսէ։ Բայց՝ զինչ ցեղ եւ է՝ զեկեղեցոյն քաւութիւնն առնուլ պիտի, վասն զի արիւնհեղութիւն է։