ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Կին՝ որ առանց եկեղեցւոյ եւ առանց հրամանաց եւ մեծ պատճառանաց, որ հաւնեցնէ զդատաւորն, թողու զայրն ու փախչի՝ նա իրաւունք է, որ բռնեն զինք եւ ի յիր այրիկն տան, որ յաւիտեան ծառայ ուննայ զինք ու այնէ զինչ իր պիտի, զարթ ի ծախելոյն եւ ի սպաննելոյ եւ ի բաժնելոյ։ Զի այդ բոզութեան պատճառ է. ապա հրամայած է յաւրէնքս, որ ծախել այլ կարէ զինք այրիկն։

Ապա թէ տեսնուն. որ վասն այրկանն պղծութեան լինի, եւ կինն, որ փախաւ՝ ի հարկից տեղ գնաց առ իր ազգ՝ նա զայրիկն աղէկ ըղորդեն դարպսու սասատով եւ եկեղեցոյն, ու երեշխաւոր տայ որ այլ չայնէ, եւ ապա հաշտեցնեն զիրենք։

Ապա երբ փախաւ՝ թէ բոզցել լինայ, եւ կենայ յայրկանն ի վերայ այլ պատճառ՝ նա հաշտեցնելն է կամ բաժնելն, ապա ոչ կաշառաւք եւ ոչ ծռութեամբ, զի որ ծուռն է՝ նա ինք տայ Աստուծոյ պացխուն. եւ կանոնքս ըղորդ է։