ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Աւագ եւ գլխաւոր կացուցած երէցն՝ զէդ եկեղեցապան՝ չէ պատեհ որ իր տանն ինչ գործ երթայ հոգայ՝ քանց զամէն զեկեղեցոյն եւ զժամհարելոյն, հայնց որ ամէն ժամ ու ժամ յիր տեղն լինի։ Եւ զանաւթ եւ զսպասն եկեղեցոյ ինքըն պահէ։ Եւ զայլ քահանայիցն եւ զժողովրդեան գալն ի ժամատեղն անսղալ ի կարգի պահէ եւ սահմանէ. եւ քահանայ որ ծոյլ կենայ՝ նա խրատէ եւ յանդիմանէ զինք գ. հետ, ու թէ չլաւնայ՝ նա յեկեղեցոյ մտոցն իրեն փող մի չտան, ապա ի վերայ յարիականացն. բաժնեն զիր բաժինն։ Եւ ի ժամահարձակն զյետի աւրհնութիւնն միակամ եւ սիրով տան ժողովրդեանն, եւ զէդ սիրուն եղբարք երթան հանգչին։

Եւ արդ, այս է սահման կարգած քահանայիցն, եւ որ այնէ՝ նա սուրբ եւ արժանաւոր է քահանայութեան. ապա որ չայնէ՝ նա զվրէժ դատաստանիս թող խմէ ըստ աւրինացս, եւ մեք անպարտ մնամք։