ԴԱՏԱՍՏԱՆԱԳԻՐՔ

Եւ թէ մարդ փայտ կենայ ու կոտրէ, նա փրթի կացինն ու դիպի եւ մարդ սպաննէ. եւ թէ փայտ կամ քար գլէ, նա գայ դիպի ու սպաննէ, եւ կամ յայգոց կամ յածոց պահել քարէ եւ սպաննէ. եւ կամ թէ ի քար լուծելն ի ծառ, նա անցնի ու դիպի եւ սպաննէ, եւ թէ փակչի ի ծառն ու ի հետ ժամանակի ընկնի ու սպաննէ զմարդ. եւ կամ թէ հայր զորդի ի վերայ խրատու քըշտէ, նա մեռնի, կամ վարդապետ, զաշակերտ կամ մայր զդուստր, կամ սկեսուր զհարսն, կամ պարոն զճորտ, կամ տիկին զծառեկան՝ որ մահ լինի զինչ ցեղ ու է. կամ թէ ձիով դիպի, կամ թէ սայլ կոխէ եւ սպաննէ կամ հետ որսոյ կամ ընդ վայր նետէ, նա դիպի եւ սպաննէ. եւ այլ ազգ սպաննումն՝ որ մարդ հետ մարդոյ, կամ եղբայր հետ եղբաւր դանակ կամ թուր քաշէ եւ ի հետամտէ, նա ընդ իր ահն ի ներք դառնայ եւ զնա սպաննէ, եւ կամ թէ մարդ, որ ի մարդասպներոյ ի մէջ ընկնի՝ եւ կամենան զինք սպաննել, նա դառնայ եւ ինք իր աջողվորութեամբն զնոքա սպաննէ՝ նա այս ի կամայն եւ յոչ կամայն ի խառն է բանս։