Հայերէն Յիշատակարաններ

       1353
      
      
       ԱՒԵՏԱՐԱՆ
      
       Երեւան 6795
      
       Գրիչ` Սարգիս [Պիծա՞կ]
      
       վայր ` Կիլիկիա
      
       Ի Հայոց մեծաց ի թվականի,
      
       Ի յութհարոյր'վ երկու տարի (1353)
      
       Կատարեցաւ սա ի կարգի
      
       Ձեռամբ Սարգիս քահանայի,
      
       Աւետարանս Քրիստոսի,
      
       Զոր բժշկեաց տէրն ի յերկրի,
      
       Յախտէ ցաւոց զարմանալի
      
       Զհիւանդս վաղ ժամանակի`
      
       Զկաղն եւ զկոյրն յորովայնի
      
       Լուսաւորեաց ազգի ազգի,
      
       Զանդամալոյծն ըստ հրամանի
      
       Եւ զայսահարսն այլ ի կարգի:
      
       Զննջեցելոցն մէկ հետ մէկի,
      
       Զամէն գլխոյ հետ իր գրեցի
      
       Եւ ծայր ի ծայր զարդարեցի,
      
       Ոսկով, ծաղկիւ, զամէնն ի լի
      
       Եւ պատկերնով նոր է ի գրի,
      
       Գիտելութեամբն իմ տէր Բասլի,
      
       Քրիստոս նմա ողորմեսցի:
      
       Արդ, ես նըւաստս յամենայնի
      
       Սարգիս լըցեալ մեղաւք ի լի,
      
       Ի ծերութեան ժամանակի
      
       Աշխատութեամբ յաւարտ ածի,
      
       Զի եփ զսա ես կու գրէի,
      
       Նա իմ պարոն անուանեցի,
      
       Սուրբ թագուհոյն Մարիանի,
      
       Տէրն այլ համեց, թէ թող լինի,
      
       Զի այլ մարդ այտ ցեղ չանի,
      
       Նարա վայ'լ է, որ է բարի,
      
       Ի վայելումն յիշատակի,
      
       Նաեւ որդոցն իւր եւ զարմի
      
       Եւ իւր ծնաւղացն ամենայնի,
      
       Հանգչել ի գոգն Աբրահամի:
      
       Սուրբ թագաւորն Կոստանդին,
      
       Աջովն աւծեալ է անեղին,
      
       Երկար ամաւք վայելողին,
      
       Ըստ հրամանի մերոյ փրկչին,
      
       Զաթոռն իւր ` ըզհայրենին,
      
       Որդովք իւրովք յամենեսին:
      
       Աստուած առնէ ողորմութիւնն
      
       Իւր, եւ ծնողացն իւր, եւ զարմին,
      
       Որ զմեզ յիշէ առ ի բարին
      
       Եւ կամ խնդրէ մեզ թողութիւն,
      
       Քրիստոս, որ առատն է ի բարին,
      
       Թողու զիւր մեղքն, եւ զիւր ծնողին,
      
       Եւ զՄկրտչին ` զկազմողին: