Հայերէն Յիշատակարաններ

ՄԱՆՐՈՒՍՄՈՒՆՔ

Երուսաղէմ 2433

Գրիչ` Տիրատուր

Արդ, գրեցաւ եղանակաւոր տառս ի սուրբ յանապատս, առ ոտս սուրբ Լուսաւորչիս եւ սուրբԿարապետիս եւ այլ սրբոցտ, որ աստ կան, ձեռամբ բազմամեղ եւ անարժան կրաւն||աւորի Տիրատուր աբե[ղայի]:

Այլ եւ խոշորութեան եւ սխալանաց սորայ անմեղադիր լերուք, զի այս է գիրս առաջին, եւ ոչ եթէ գրող էի, այլ վասն աւրինակիս խիստ շտապեցայ եւ անփոյթ արարի, զի զաւրինակն ի մեզ չէին տալ: Ընդ նմին եւ  զՍարգիս կուսակրաւն աբեղայ, որ ետ գրել զսա || յիշատակ իւրեւ ծնաւղաց իւրոց: Ո՜վ եղբայր, անմեղադիր լերուք, զի ձմեռային ժամանակ էր եւ թանաքս եւ թուխտս վա[տ]թար, եւ մեք խիստ աղքատ, եւ վասն կարեաց աղքատութեանս մեր գրեցաք զսայ, աղաեմ յիշել յաղաւթս ձեր: Գրեցաւ սա թվ. ՊԿԶ. (1417):

ՄԱՇՏՈՑ

Երեւան 4282

Գրիչ` Ստեփանոս`

  Ամենասրբուհի աստուածածին, բարեխաւսեա առ միածինդ աստուած || ահաւոր եւ միւսանգամ գալստեան իւրոյ ողորմեսցի քաղցր [բնո՞ւ] թեամբ ամենայն հաւաստացելոց, ամէն: Եւս առաւել եւ ինձ ողորմեսցի Յիսուս աստուած` մեղաւոր եւ բազմ[ամ]եղ փծուն գրի Ստեփանոս սուտանուն քահանայի, որ զանունս ունիմ եւ զգործս ոչ, եւ ծնողաց իմոց Գրիգոր քահանայի եւ Խութլու-Մէլէքի` առ Աստուած փոխեցելոցն, եւ կողակցին իմ Մինայի, եւ եղբարցն Յոհանէսի քահանայի եւ Առազելի, որ փոխեցաւ առ աստուած որդովն` Թումայ քահանայիւ, եւ կարդացողաց եւ լսողաց, ամէն: