Հայերէն Յիշատակարաններ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

ՏՕՆԱՊԱՏՃԱՌ

Երեւան 1979

 

Ծաղկող` Ղազար

 

ա

 

|| եղկեիս, քանզի բազում մեղք ունիմ յիշ[եց]էք ի Քրիստոս Ղազար ան[արժ]ան ծառայս եւ աստուած ձեզ յիշէ. ա[ն]մեղադիր լերուք զի նորուսում էի:

 

բ

 

Գրիչ` Ստեփաննոս եպիսկոպոս

 

  Քրիստոս որդի աստուածոյ, ի քո յահաւոր գալստեան, յորժամ || գաս ի նորոգել զազգս մարդկան, յայնմ աւուր ահեղին յանւանէ կոչեա զծառայս քո զՍտեփանոս եպիսկոպոս` զստացող տառիս, եւ զհայրն իմ Կիրակոս, եւ մայրն իմ զՆազխաթուն, բարեխաւսութեամբ սուրբ առաքելոց քոց` Յոհաննաւ եւ Յակոբայ: Ընդ նոսին եւ զեղբարսն իմ` զկենդանիքս եւ զհենգուցեալսն ի Քրիստոս: Նա եւ զերախտաւորսն մեր զՆերսէս վարդապետ, եւ զՅոհանէս րաբունի, եւ զԿիրակոս վարդապետ` իւրեանցայովքն, ամէն:

 

գ

 

Լուսաւորեա զիս… զՍտեփանոս եպիսկոպոս եւ առաւել թղթի կոկողացն:

 

դ

 

  Ո՜վ սուրբ մկրտիչ Քրիստոսի, քո սուրբ միջնորդութեամբդ եւ բարի քաղաքավարութեամբդ աղաչեա զմկրտեալն առ ի քէն Քրիստոս աստու ածն մեր ի քո յիշատակի աւուրս, զի դասակից քեզ եւ ամենայնի սրբոց արասցէ զստացող տառիս զՍտեփանոս եպիսկոպոս, եւ Ներսէս վարդապետ, զՅովանէս, զՊօղոս, զՎարդան, զԿարապետ, զՍտեփանոս, եւ զՄըկըրտիչ, զԴաւթեաւքն, զՊետրոս ասրկաւագ, զՅովսէփ եւ զաձլ միաբանքս, որք կան յայս տեղիս, ընդ նմին եւ ծնօղսն իմ:

 

ե

 

Զստացող սորա զՍտեփանոս եպիսկոպոսն, նա եւ զուսուցիչն մեր եւ զերաքտաւորն, զՆերսէս վարդապետն եւ զծնօղսն իւր: Եւս առաւել քահանայքն մեր` զՅովանէս, զՊօղոս, զՎարդան, զԿարապետ, զՍտեփանոս, զՄկրտիչ, եւ զսարկաւագունքս մեր զՊետրոս, զՅովսէփ, զԴաւիթ եւ զմիւս Վաւիթա, նաեւ զգործաւորքն սուրբ ուխտիս` զտնտէս, զմաճկա, տարեցան…:

 

զ

 

  Որ եւ զիս` զանարժան եւ զտխմար գրչակս Ստեփանոս եպիսկոպոս, եւ զհարազատ եղբարսն իմ զԵղիա եւ զՅոհաննէս, որ սրով այլազգեացն կատարեցան…:

 

է

 

  Եւ առաւել րաբունս մերոյ Ներսէսի, եւ ինձ տըխմար եւ անարհեստ գրչիս, եւ իմոց ամենայնի:

 

ը

 

  եւ զՂազար, որ թուխթս կոկեաց:

 

թ

  խաչիւտ քո, Քրիստո'ս, լուսաւորեայ զհոգի Աստուածատուր մուղդասին, որ զայսչափ թուղթս է տուել, եւ ինձ մեղապարտ եւ անարժան գրչիս:

 

ժ

 

  Քրիստոս ասհուած«փրկեա եւ պահպանեա զՄուղդըսի անտեան, որ զայս չափ թուղթս երետ:

 

Ժա

 

  Աւաղ զայս դառն եւ դժւար աշխարհս, թէ որպէս կարենք զերծանել ի մեղաց: