Հայերէն Յիշատակարաններ

       1384
      
       ԱՒԵՏԱՐԱՆ
      
       Փիրղ. 6273, էջ 169 (Ղալաթիա)
      
       Հետ. ստացող ` Սարգիս
      
       վայր ` Տրապիզոն
      
       ա
      
       Ես` մեղուցեալ ծառայս աստուծոյ Սարգիս, որդի Մանկտերին, բնական ի Խախտեաց գաւառէն, ի Բաբերդու, ի գեղջէն Գռզուայ, ի թուիս ՊԼԲ. (1383), որ Փաւլատ ղանն զԿաֆան էզարկ եւ զինչ ելն (՞ ) եւ
      
       զսուրբ աւետարանս գերի տարան ի յԱւրաբազարն, ի յԷկիկէզն, ես` Սարգիս եւ Յովանէս` Մեհրազի որդին, հանդիպեցաք ի հաւն, եւ գնեցաք զսուրբ աւետարանս, ամէն խա[ր]ճով նստաւ ինձ եւ Յովանիսին ՃԽ. (140) սպ[իտակ ]. ես զՅովանիսի բաժինն ի յինքն վճարեցի եւ սուրբ աւետարանս եղաւ ինձ, յիշատակ հոգւոյս եւ մարմնոյս, ի թուիս ՊԼԳ. (1384) բերի ի Տրապիզոնս եւ ետու ի Չարխափան սուրբ Աստուածածինս:
      
       Հետ. ստացող ` Նարատին
      
       վայր` Աւթուզի վանք
      
       բ
      
       Նույնօրինակ եւ ամենագովելի այս Նարատինս մականունն Նիկօլայոս` ստացաւ զսուրբ աւետարանս ... եւ ետ ի վանս Աւթուզին, որ է յանուն սուրբ Կարապետին եւ Մկրտչին Յովհաննու:
      
       ՔԱՐՈԶԳԻՐՔ ԲԱՐԹՈՒՂԻՄԷՈՍԻ
      
       Երեւան 2259
      
       Գրիչ ` Սարգիս
      
       վայր ` Մակու
      
       ... Արդ, գրեցաւ քարոզգիրխս այս ի մենաստանիս ի Մակու, ընդ հովանեաւ սուրբ Աստուածածնի, կա[յ ] եւ առ ոտն կացեալ մեր իմաստուն հռետորի Կարապետ րաբունապետի, ձեռամբ նուաստ եւ տրուպ Սարգսի սպասաւոր[ի ] բանի, ի նեղ եւ ի դառն ժամանակի, զի սաստկացեալ էր մահտարաժամն վասն ծովացեալ եւ բազում մեղաց մերոց, ի թվականիս Հաոց ՊԼԲ. (1382), այլ զրաւ եղեւ ի միւս ամն (1383): Արդ, որոց եւ հանդիպի սա, գնելով կամ օրինակելով, յիշեսցիք ի մեղսաքաւիչ եւ ի մաքրափայլ յաղօթս ձեր զիս` զգծողս զՍարգիս վարդապետ, որ բազում եւ դառն աշխատանօք գրեցի զսա, մի ' զի անվարժ էի գրոյս, եւ միւս` զի ժամանակս ձեռք չէր ի տալ, այլ եւ զծնողսն իմ զՅովանէս եւ զԷլխաթուն, եւ զեղբարսն իմ` զԹումաշահ եւ զՎարդանշահ, եւ զամենայն արեան մերձ[աւ]որքն իմ, այլ եւ զՄաթէոս վարդապետն, որ զօրինակն անխնա կու շնորհէր, եւ Քրիստոս աստուած զյիշողքն յիշէ յարքայութիւնն, ամէն, եղիցի , եղիցի:
      
       ԱՒԵՏԱՐԱՆ
      
       Հալէպ ., սբ. Մնկ. 6, Սիւրմ. Ա. էջ 79 (տես նաեւ 1506 թ. )
      
       Նորոգող` Արիստակէս Սեբաստացի
      
       վայր` Կամախ, Աւաք վանք
      
       Եւ արդ, սուրբ աւետարանս այս, վասն անարժան շոշափողաց, անկեալ էր ի ձեռն այլազգեաց, զոր ի տեղիս հատեալ էին եւ կորուսեալ ` ի դատապարտութիւն անձանց իւրեանց: Իսկ ոմն քրիստոսասէր եւ յաստուածահաճոյ ժողովրդոց` Առաքել անուն, ի Կամխա ներքին երկրէն, ի գեղ Կախմխոյն, ազատեաց զսուրբ աւետարանս ի յայլազգեաց, եւ զպակասն գրել ետ եւ եդ ի գեղ Կախմխին , ի դուռն սուրբ Աստուածածնին, առ ի յիշատակ իւր, եւ ամուսնոյն իւրոյ Պլաւրին, եւ զաւակաց իւրոց` Յովսէփին, Պաւղոսին, Չարուխին, եւ դստերաց իւրոց` Գոհարին եւ Բէլուհոյ, այլ եւ հաւրն իւրոյ Յովսէփին, եւ մաւրն Մեծխաթունին, եւ մամուն Ըռանային, նաեւ ամենայն մերձաւորաց` պարոն Առաքելին, եւ իւր լիցի բարեխաւս սուրբ աւետարանս առ Քրիստոս` ի թողութիւն մեղաց նոյա. եւ այլ ոչ ոք չունին իշխանութիւն ծախել կամ գրաւել զսուրբ աւետարանս ի յիւրոց, կամ յաւտարաց, կամ գեղացի: Իսկ եթ է յանդգնի ոք գաղտ կամ յայտնի եւ հանէ զսա ի դրանէ սուրբ Աստուածածնին` ընդ բանադրանաւք սրբոց հարցն եղիցի, աստ մի հասարակեսցէ զաւուրս իւր, եւ ի հանդերձեալն ընդ Հրէիցն եղիցի մասն նոցա: Բայց թէ ահ լիցի կամ խռովութիւն, խնամով պահեն գեղին աւագերէցն եւ տանուտէրն, ի յ ամրոց ղրկեն, եւ ի հութ տեղաց ի զատ պահեն, եւ փոխանակ յաշխատանաց վարձս յաստուծոյ եւ ի սուրբ աւետարանէս առնուցուն` ընդ միոյն հարիւր: Այլ եւ յիշեսջիք զայժմու ժամանակիս քահանայքն, որ ի յաստուածապահ գեղս յայս կան` զծերունի Երեւան երէցն, եւ զՊետրոս աւագերէցն, եւ զՅովհաննէս նորընձայն, եւ զբարեպաշտ տանուտէրքն` զՅոհաննէս եւ զՊարոնակն, եւ զայլս ամենայն:
      
       Բայց գրեցաւ պակասորդ սուրբ աւետարանիս եւ կազմեցաւ ի մեծափառ սուրբ ուխտս, որ կոչի Աւաք վանք, ընդ հովանեաւ սուրբ Աստուածածնին, եւ սուրբ Կարապետին, եւ սրբոց Առաքելոցն, ձեռամբ իմով` Արիստակէսի Սեբաստացոյ, վերջին սպասաւորի սուրբ ուխտիս: Վասն որոյ աղաչեմ զամենեսեան, զսրբամիտ ընթերցողսդ, յիշեսջիք զպարոն Առաքելն եւ զիւրսն ամենայն, նա եւ զիս եւս` զծրող սորա, եւ զամենայն երախտաւորսն մեր, զերջանիկ րաբունին իմ զԳէորգէոս, զվերափոխեալն առ Քրիստոս, զկենդանիսն եւ զփոխեցեալսն առ Քրիստոս...:
      
       Բայց եղեւ զրաւ սորա ի թվ. ՊԼԲ. (1383), աւգոստոս ամսոյ ի մինն, ի փառս Քրիստոսի: Ո'հ ո'հ, դառն ժամանակիս, զի յամենայն կողմանց աւերք եղեւ եւ մահտարաժամ:
      
       ՃԱՇՈՑ
      
       Երեւան 4656 (տես նաեւ 1365 եւ 1560 թ. թ. )
      
       Հետ. ստացող ` Ուլուպէկ
      
       վայր ` Ղրիմ
      
       Զվերջին ստացաւղ սուրբ գրոցս զպարոն Ուլուպէկն, որ ստացաւ զսա ի հալալ վաստակոց իւրոց եւ եդ յիշատակ ի սուրբ Սարգիս յեկեղեցիս, յիշատակ իւր, եւ ծնաւղաց իւրոց, եւ եղբարց, հօրն իւրոյ պարոն Շահինշային, եւ մօրն Ջումլայ խաթունին, եւ եղբարց իւրոց` |506բ | Տուկալպէկին եւ Նիկողո||սին...:
      
       Ի թուիս Հայոց ՊԼԲ. (1383) եւ դեկտեմբեր ամսոյ ի Ա. (1) գնեց պարոն Ուլուպէկն զսուրբ մատեանս` Ռ. (1000) սպիտակ, ի յԱւետիքէն, եւ է այս Աւետիքս եղբայր Յովել աբեղին, եւ սոքա որդիք Յովանէսին, եւ նա Սարգիս քահանային, եւ են սոքա յազգէ Նատերանց:
      
       ԱՒԵՏԱՐԱՆ
      
       Երեւան 3393 (տես նաեւ 1309, 1367, 1553 եւ 1657 թ . թ. )
      
       Գրիչ ` Առաքել
      
       վայր` Ապահունեաց վանք
      
       Քրիստոս աստուած, ի քո միւսանգամ գալըստեանն ողորմեա Հռիփսիմեայ եւ ծնաւղաց իւրոց, հաւրն Վարդերեսին եւ մաւր իւրոյ Ճաւհարին, եւ թող զիւրեանց յանցանսն, զի յամենայն ժամ ողորմութիւն կառնէ վանաց` ի ձէթ եւ յամենայն պէտս, եւ ի դիր զիր մեծ խալկինն ի վանքս. եւ այժմ աղաչեմք զձեր սրբութիւնդ, զի ով ոք բնակի ի սուրբ ուխտս` յԱպահունեաց վանքս, եւ պատարագէ զՔրիստոս ի սուրբ Նիկողաոսի տաճարս, ի ժամ սուրբ պատարագին, յիշեցէք զՀռեփսիմէն, զՎարդերեսն եւ զՃաւհարն, եւ մեղաց թողութիւն խնդրեցէք յաստուծոյ, որ պարգեւէ զարքայութիւնն նոցայ եւ ամենայն հաւատացելոց: Գրեցաւ ի թվիս ՊԼԲ. (138 3), յիշեցէք ցգրիչս զԱռաքել սարկաւարգս:
      
       ՃԱՇՈՑ
      
       Երեւան 7402
      
       Գրիչք` Յովհաննէս եւ Մարկոս
      
       վայր ` Կաֆայ
       ... Եւ մեք` յետնեալքս` Յովհաննէս երէց տղայ հասակաւ, եւ ես` Մարկոս թարմատար կոչեցեալ, անուամբ եւ ոչ գործով ի կարգ իրիցութեան, անպարապ ձեռնարկեցաք ի սա. ի ծննդենէն փրկչին մինչ ի յարութեան զատկի գրեաց Յովհաննէս վերոյգրեալ երէց, յոյժ աշխատանաւք, երկրորդ` ի ծաղիկ եւ ի կապ, եւ ի յարութենէն փրկչին մինչ ի վերջսն` ես անարժան Մարկոսս գրեցի, հրամանաւ եւ ծախիւք
      
       եղբաւր || մերոյ Մարտիրոս քահանայի` վեհականի եւ ճշմարտի, որ ի կանուխ ժամանակաց հետամուտ եղեալ փափագելի տենչմամբ իւրով սիրոյ սորա , ետ գրել զսա անպիտան ձեռացս մերոցս, որդւոյ իւրոյ Յովհաննէս երիցու` գրչի, եւ յետնեալ անպիտան Մարկոս գրչի, ամենայն հոգաբարձութեա մբ, անհանգիստ հոգւովք երկնեալ ի քառակս եղանակս` զտիւ եւ զգիշեր, ամենայն աւգնականութեամբ, եւս առաւել աղաւթիւք եւ խնդրուածովք, վասն առաւել եւ ջերմն սիրողաց սմին, յորդորելով զհոգեւոր եւ զխոստովանող զորդիսն իւր եւ զհաւատարիմսն յուսով` զերեսին եղբարսն հարազատսն` զՅովանէսն եւ զՄելիքսէթն եւ զՄկրտիչն, ի հալալ արդեանց իւրեանց ամենայն ծախիւք յիշատակեցին ի պայծառութիւն սրբոյ եկեղեցւոյ անջնջելի:
      
       Արդ, խնամաւք խնամակալ էին եղեւ զրաւ սորա ի ժամանակս յոյժ անբարի, զի վասն ծովացեալ մեղաց մերոց կողմս Հիւսւսական խրատուք չարին ի գումարի գոլով, իշխանք եւ հազարապետք զմիմեանս սատակեն. կամ ք մնալով անյիշաչարին եւ անոխակալին` այց առնել համայն իւրայոցս, զի մի գերեալքս եւ վայրատեալքս ի վայրս նժդեհութեան կրկին կողոպտեսցուք մեղաւք մերովք...:
      
       ... Կատարեցաւ ի թուաբերութեանն Ազքանազեան եւ Յաբեդական տումարի ՊԼԳ. (1384), եւ ըստ նորում շրջանի Յ. (300), եւ ի գալստենէ կենարարին ՌՅՁԶ. (1386), եւ յելիցն Ադամայ ի դրախտէն ՑՊԹ. (68 09): Ի հայրապետութեանն տեառն Թէոդորոսի եւ յեպիսկոպոսութեանն տէր Ստեփանոսի` տղայ հասակաւ, եւ յաթոռակալութեանն տէր Յովանիսի Սեբաստացւոյ` իմաստնոյ եւ խոհեմականի, ի թագաւորութեանն մերոյ` տէր թագաւորեսցէ եւ խնամէ, եւ յաշխարհակալութեանն տաճկաց Թաւխթամիշ ղանի Ապու ազգի, յաշխարհիս Հոնաց եւ ի յերկիր Խրիմի, ի հոյակապ եւ ի հռչակաւոր մայրաքա-
      
       ղաքիս, որ կոչի Կաֆայ, ընդ ափն ծովու, Լադինացւոց իշխանութեանն,
      
       ընդ հովանեաւ սուրբ Յակովբա Մծբնայ հայրապետի: Եւ որ սրտի մտաւք եւ յաւժարական սիրով յիշեսցէ զյիշատակեալքս ի սմայ յիշեալ [լիցի ] եւ նա ի Քրիստոսէ աստուծոյ մերոյ: Եւ որ հաւատով զամէնն ասասցէ, եւ նմա ողորմեսցի Քրիստոս աստուած ի միւսանգամ գալստեան իւրոյ, որ է աւրհնեալ յաւիտեան:
      
       Եւ մի ոք անաւաղ շաւշափեսցէ զսա կամ ի գետնի դնիցէ, այլ զգուշութեամբ սպասաւորեսցէ սմա, երկու կամ երիւք դաստառակաւ, զի զգեցուսցէ զնա զգեցուցանաւղն Ադամայ, որում փառք յաւիտեան , ամէն:
      
       ԱՒԵՏԱՐԱՆ
      
       Վիեն. 460, Տաշ. Ցուց. էջ 934 (նաեւ 1315 եւ 1650 թ . թ. )
      
       Հետ. ստացող ` Սարգիս
      
       վայր ` Օշակա՞ն
      
       Ի թվականիս Հայոց ՊԼԳ. (1384) ես ... Սարգիս եւ ամուսին իմ Ալթաղան, ի ժամանակիս յորում բազում նեղութիւնք ... եղեւ աշխարհիս Հայոց, որ բազղ ||| եկն եւ աւերեց զամենեսին: Ի յայսմ ժամանակիս սուրբ օետարանս ի գերութեան էր յառ թուրքմանին եւ ||| ի մէջ եմուտ եւ չկարացին առնուլ : Ես աւաք Սարգիս բազում ջանիւք աշխատեցայ զիմ գլխոյնին (՞ ) ԴՃ. (400) դ[ահե]կ[ա ] նի, ու Ա. կապոց Ճ. (100) դ[ահե]կ[ա]նի` տվի ի յիմ հալալ արդեանց եւ գնեցի զսուրբ աւետարանս, յիշատակ ինձ եւ ամուսնի իմոյ Ալթաղին, եւ ծնողաց իմոց Հնդուին, եւ Արուսխաթունին, եւ իմ սրտի աւժարութեամբս ետու զայս ի գերեզման սուրբ Մեսրոպ վարդապետին, եւ քահանայքն խոստացան տարոջն Բ. ժամ. Ա. յաւուր յայտնութեանն, եւ Ա. յօուր յարութեան...:
      
       ԳԻՐՔ ՏՆՕՐԻՆՈՒԹԵԱՆ ՔՐԻՍՏՈՍԻ , ԹՈՎՄԱՅԻ
      
       ԱՔՈՒԻՆԱՑՒՈՅ
      
       Երեւան 68
      
       Վայր ` Նախիջեւա՞ն
      
       ա
      
       Երկիրս դառն է եւ շնոր,
      
       Սիրտս տրտում է եւ ժխոր,
      
       Յիմ ընկերացն եմ ես մոլոր,
      
       Վասն այն կու գիրս խոշոր:
      
       բ
      
       Ժուղլ խիստ է եւ ժխոր,
      
       Երկիրս չար է շմընդոր,
      
       Աստուած առնէ շուտօվ անդորր,
      
       Որ ազատիմ ի ծօվայս խոր:
      
       գ
      
       Ի Հայոց ՊԼԳ. (1484). Սալիթաղեցի Սարսուն ֆրա Տէրունական խոստովանահայրն կախուեցաւ:
      
       դ
      
       Մեծ հոգս եղեւ ինձ այս տարի,
      
       Մահտարաժամս յերկիրս կու ընկնի,
      
       Նախիջեւան քաղաք կու անցնի,
      
       Կու մեռանին շատ ղարիպնի:
      
       ե
      
       Աստուած ողորմի Վախախին , ամէն:
      
       զ
      
       Ի տօնի սուրբ Թօմայի
      
       վարդապետին աք[ու]ինացի,
      
       Ֆրա Ջուանն առաքի
      
       Առ ժողովուրդն Գողթանի.
      
       Յետեւ նորա խիստ շատ լացի,
      
       Աստուած նորա առնէ բարի:
      
       Տ ՈՒ Մ Ա Ր
      
       Երեւան 6815
      
       Խմբագրող եւ գրիչ ` Յոհաննէս
      
       Գրեցաւ տումարս, որ է ընթացք արեգականն, զոր արարեալ է ումեմն իմաստակի` Սարգիս փիլիսոփաի, բազում աշխատանաւք, յաղագս դիւրահաս եւ հեշտագիւտ լինել ուս[ու]մ[ն ] ասիրաց եւ տումարագիտաց` մանկանց եկեղեցոյ, որք աւգտիք եւ վարժիք ի սմանէ եւ կամ աւրինակէք, յիշեցէք յաղաւթս ձեր զպատճառ սորայ զՍարգիս փիլիսոփայն:
      
       Եւ զիս` զմեղաւոր հողս` զգրիչ սորա զՅոհաննէս յանցաւոր, որ բազում փափագանաւք ի խնդիր եղէ բանիս իմաստութեան, եւ գտի զաւրինակն առ քահանայի միոջ Ներսէս անուն կոչեցեալ, եւ առեալ գաղափարեցի: Եւ ըստ իմում տկարութեանս եւ սակաւ գիտութեանս յաւելի ի սմա
      
       զժամք գիշերին, եւ զմասունք նորին, եւ զամիսք Եբրայեցւոցն եւ զՍարկաւագին, եւ զանփոխ եղանակքն, եւ զմոլոր աստեղացն զտիպսն եւ զանուանս` յիւրաքանչիւր տեղիսն, եւ զկենդանակերպսն ` ըստ ազգաց, եւ զԷ. (7) գաւտեացն զտիպսն եւ զանուանքն: Վասն զի Սարգիս փիլիսոփայն անփոյթ էր արարել, աւելորդս համարելով: Եւ ինձ յոյժ պիտանի եղեւ, զի շնորհաբաշխ հոգին, որ զբազումս նմա յայտնեաց, նոյն ինքն եւ զսակաւս մեզ բացայայտեաց, զի մասնակից եղեց աղաւթից նորա, եւ ձեզ` յիշողացդ մերոց: Վասն զի երեւի սայ իմաստուն մտաց գանձ յա յտնեալ եւ աղբեր ջրոյ կենդանոյ բղխեալ, իսկ անմիտ եւ անհանճար մտաց` սինս եւ չընչինս, իբրեւ զմարգարիտս առաջի խոզաց: Արդ, աղաչեմ զաւրինակաւղսդ, գրեցէք զսակաւ յիշատակարանս` յիշատակել զարարող սորին զՍարգիս փիլիսոփայն եւ զիս` զՅովաննէս յանցաւորս, որ կցորդ եղէ նորին բանի ըստ իմ ախմարութեանս, ընծաեցի պտուղս յանբեր արմատոյ, եւ վարդ ի փշաբեր ոստոյ, եւ բան յանիմաստ մտաց, եւ ընծայս ի քարացեալ սրտէ, վասն զի իմաստք ոչ սպառին յանձնէ մեղուցելս, զի բարերար տէրն ծագէ զարեգակն իւր ի վերա չարեաց եւ բարեաց, եւ զցաւղ շնորհաց իւրոց ցաւղէ ի վերայ արդարոց եւ մեղաւորաց: Բայց գրեցաւ ի թվիս Մեծ Հայոյն ՊԼԳ. (1384), իսկ Սարկաւագին` Յ. (300), ի Հոռոմին ՌՃԼԷ. (1137), եւ յԵբրաեց[ւոց ]` իլուլ Թ. (9), եւ Սարկ[աւագի ]` նաւասարդ ԺԷ. (17) արեգակն ի կենդանակերպս` ի Կոյսն, աւուրս Թ. (9), ի գաւտիսն` յարեգակն աւուրս Թ. (9), ի գիրն Շ. Գ. աւր, աստիճանն` ԻԲՌՆ. (22400), հոլովն` ՅՁԳ. (383), ժամք տվ[ընջեան ]` ԺԲ. (12) եւ մասն` ԻԱ. (21), եւ ժամք գիշ[երոյ ]` ԺԱ. (11), մասն ` Թ. (9):
      
       ԺՈՂՈՎԱԾՈՒ
      
       Երեւան 3276
      
       Գրիչ ` Ներսէս
      
       վայր` մերձ ի Խիզան
      
       Զնուաստ ծառայս յիշատակի արժանի արասջիք: Ի թվականիս ՊԼԳ. (1384) գրեցաւ սուրբ եւ ոգեշահ մատեանս այս, զոր ի շնորհաց կարօղատուր հոգւոյն սրբոյ առեալ երիցս երանելի արդիւնաւոր ծերոյն Եւագրի մեծի եւ հզօր վարդապետի, յանապատիս մերձ ի Խիզան, սուրբ Խաչ անուն յորջորջական, որք հանդիպիք այս մատենի Ներսէս անուն մեղաւորի
      
       ԺՈՂՈՎԱԾՈՒ ԱՂՕԹԻՑ
      
       Երեւան 8280 (տես նաեւ 1371 եւ 1541 թ . թ. )
      
       Հետ. ստացող ` Կարապետ
      
       ... Զստացաւղ գրոցս զԿարապետ աբեղայ, եւ զծնողս իմ` զՄաթէոս քահանայ, եւ զՈվաննէս քահանայ, եւ եղբայրն իմ` զԳրիգոր սարկաւաք, զքուրն իմ` զՀռիփսիմ, եւ զքեռն իմ զՄխիթար հայրապետ, եւ զեղբայրն իւր Շնովոր, զկողակիցն իւր զՏաւնայն, եւ զամենայն արեան մերձաւորսն մեր` զորս յիշեցաք [եւ ] զորս ոչ կարացաք յիշել, զոր Քրիստոս աստուած ի միւսանգամ գալստեանն իւրում հատուսցէ նոցա եւ մեզ զիւր երկնից արքայութիւնն, եւ որ երախտիք ունին...:
      
       Եւ գրեցաւ ի թվ՞ ՊԼԳ. (1384), մեհե[կի ] Ը. (8), փետրուար ԺԴ. (14), շաբաթ Լ. (30):
      
       ԱՍՏՈՒԱԾԱՇՈՒՆՉ
      
       Երեւան 4113
      
       Եղբայր գրիչ Յակոբի
      
       ... Վասն զի եղեւ աւարտումն հոգեշունչ տառիս ձեռամբ մանկահասակ շնորհալից կուսակրաւն քահանային Յակոբ կոչեցելոյ, որ եւ ի զրաւ գրոյս կոչեցաւ ի վերին տուողէն ի վերին առագաստն, ի լուսեղէն խորա[նն, փո ] խարէն երկաջան քրտանցն ի սմա, եւ եթող բազմա[պատիկ սուգ անմխի]թար եւ ինձ` հիքոյս եւ թշուառականիս ||| եղբայրն իմ: Ի թվ. Հայոց ՊԼԳ. (1384), յունուարի ||| լսելով կամ աւրինակելով ||| թողութիւն մեղաց ||| ելով, զի փափագանաւք ցանկացաւ սմա |||
      
       ՄԱՍՈՒՆՔ ԱՍՏՈՒԱԾԱՇՆՉԻ
      
       Ն. Ջուղա, Ամենափրկիչ, 181, Տ. -Ավետիսյան, Ցուցակ, էջ 49
      
       Հետ. ստացող Պօղոս
      
       Ես` Պօղոս կրօնաւորս, որ միայն զանունս ունիմ եւ ոչ գործք, ցանկացող եղէ այսմ հոգիաբուխ եւ աստուածաշունչ տառիս ... եւ ստացայ զսա ի հալալ ընչից իմոց, յիշատակ ինձ եւ ծնողաց իմոց, հօրն իմոյ Էլտարին եւ մօրն իմոյ Հռիփսիմէ...:
      
       Թվ. ի ՊԼԳ. (1384):