ԺՈՂՈՎԱԾՈՅ
Զմմառ
227
(276),
Մ.
Քեշիշեան,
Ցուցակ,
էջ
542
Երդ
յերեսս
անկեալ
պաղատիմ
մանկանցդ
եկեղեցւոյ,
որք
հանդիպիք
աձսմ
կտակիս,
ձաճախիմաստ
քերականիս
եւ
||
թեան
խրատիս,
յիշեսջիք
ի
բարին
Քրիստոս
ղա
||
արեգակն
զքրիստոսածաւալ
աղբիւրն
զհոգեւոր
հայրն
մեր
եւ
զծնաւղն
զմեզ
րաբունապետն
Գրիգորիս
որդի
Ծերին,
որ
||
ողորմութիւն
շնորհեաց
մեզ
մեղուցեալ
անձին
պիտակ
անուն
վարդապետի
||
ի
մեծ
թուականին
Հայոց
ՊԾԹ.
(1410)
||
ոչ
ըստ
արժանաւորութեան
իմոյ,
այլ
ըստ
անխարդախ
սիրոյն
եւ
հայրական
[գթո՞ւ]թեանդ,
զոր
ունի
առ
մեզ:
Եւ
դուք
յիշեալ
լիջիք
ի
Քրիստոսէ
աստուածոյ
մերոյ:
Աձս
Քերականս
||
բարձր
||
Աստուածածնին,
ամէն:
ԺՈՂՈՎԱԾՈՅ
Երեւան
1716
Գրի`
Յակոբ
Ղրիմեցի
Զմեղուցեալ
Յակոբ
վարդապետ
Ղրիմեցի
աղաեմ
յիշել
ի
տէր,
ի
թվիս
ՊՕԹ.
(1410):
ԱՒԵՏԱՐԱՆ
Երեւան
5982
ա
Փառք
անծնին
հօր
եւ
ծնիցելոյն
ի
նմանէ
որդոյն
միածնի…
Արդ,
գրեցաւ
ի
թիւս
Հայոց
ՊԾԹ.
(1410)
ձեռամբ
ան
բ
Աղաչեմ
զձեզ
զիս
էլ
յիշեայ
յորժամ
կարդաս
զյիշատակարանս`
ըզծաղկաւղս
եւ
դու
յիշեալ
[լի]ջիք: