Հայերէն Յիշատակարաններ

***

ՀԱՂԲԱՏԻ ԱՒԵՏԱՐԱՆ

Երեւան 6288

Գրիչ` Յակովբ

Վայր` Հաղբատ

ա

<173a> Յակուբ գրիչ յիշեսցի ի Տէր:

բ

<250a> Ո՜, հոր ցուրտս նեղեաց:

գ

<356>

Փառք բոլորից հաստչի համապատիւ Սուրբ Երրորդութեանն յաւիտեան:

Աւրհնութիւն, որ կարդա,

Գովութիւն, որ լսէ,

Փառք շնորհաւղին

Եւ յիշատակ` գրչիս:

Տէր Աստուած ամենակալ նորոգեա ի կանս անծերանաքիս զՍահակ` ստացաւղ սուրբ Աւետարանիս, ամէն, ամէն:

դ

<175a> Սահակայ է գիրքս ի փրկութիւն, ամէն:

ե

Ուղղիչ` Մխիթար Քոբայրեցի

<61a> ԶՄխիթար Քոյրայրեցի յիշեա ի Քրիստոս, աղաչեմ, զուղղիչ:

զ

<94a> Աստի յառաջ յառաջեա դու, չորիկ:

է

Ծաղկող` Մարգարէ

Վայր` [Անիի Բեխենց վանք]

<111b> Սուրբ առաքեալ եւաւետարանիչ բանին Հաւր, եւ քոյդ ապաւինեալ բարեխաւսութիւն աղքատս եւ մեղեւոր աբեղայս Մարգարէս` նկարող սորին, որպեսզի ողորմեսցիս ինձ, նաեւ Սահակայ ստացողի եւ եղբաւր իւրում Իպատոսին, որ կիսաւրեա ել յաշխարհէս: Ով զմեզ աղաւթիւք յիշէ, Աստուած զինքն յիշէ:

Տէր Աստուած, ողորմեա Սարգսի կուսակրաւն քահանայի, եւ եղբաւր իւրում Շահերոյն, եւ ծնաւղար իւրեանց, ամէն:

ը

<173b> Տէր Աստուած, ողորմեա Սահակայ ստացողի, եւ ծնաւղաց իւրոց, եւ եղբարց, եւ արայ զնոսա հաղորդս քո սիրոցն պսակի, ամէն:

թ

<276b> Յիշեա Քրիստոս Աստուած յողորմութեանքում զՍահակ ստացող սուրբ Աւետարանիս, եւ զծնաւղսն իւր, զեղբաարսն եւ զքույրսն` զՌիմանոսն եւ զԿատայն եւ զԱռաքեալն, զԶարհայն, եւ զՀոռոմտիկին, եւ արայ զնոսա քո սրբոցն դասակից եւ պսակակից, ամէն: Նա(եւ) զՎարդն եւ զՅակովբոսն եւ զծնաւղսն նոցա եւ զամենայն ընդանիսն:

ժ

<8b> Շերանիկ, քանի գաս, ձուկն բեր:

ժա

<9a> Հայր Եղբայրիկ` առաջնորդ սուրբ ուկխտիս յիշե[սջիխ]: Կազսիչ սորին հայր [Աբրահամ եւ մի]ջ(ն)որդ ի սմին յիշեսջիք:

ժբ

<10b> [Քրիստոս] Աստուած ողորմեա Առաքել[ին, ա]մէն:

ժգ

Տէր Աստուած գթառ ի հոգի Ռիմանոսին ծառայի քո, ամէն: ժդ Հոգի Սուրբ Աստուած գթայ ի հոգին Իպատոսին ծառայի [քո, ամէն]:

ժե

<11a> Տէր Յիսուս ողորմեա Սա[հա]կ[ա]յ, ա[մէն]:

ժզ

Աստուած իմ Յիսուս, ողորմեա մեղուցեալ ոգւոյս, ամէն:

ժէ

<15a> Տէր Աստուած ողորմեա Մարգարէին` գրչի եւ նկարչի, եւ Սահակա ստացողի, եւ ծնաւղաց իւրեանց, ամէն:

ժը

<17a> Քրիստոս որդի Աստուծոյ, ընկալ զքո սուրբ զԱւետարնս ի սնապարտէս Սահակայ իբրեւ զխէրեւշն այրոյն եւ ողորմեա ին[ձ]: ժթ Առաքել ծառայ Աստուծոյ:

ժէ

Ստացող` Սահակ

Գրիչ` Յովաննէս

Վայր` (Արջուառնի վանք)

<357a> Աստուածեղէն եւ լուսաւոր մատենագրութիւն չորից աւետարանչաց համաբարբառ եւ զուգապէս միաւորութեամբ, զոր նկարագրեցին վասն անաւրէնութեան բանին Աստուծոյ, ըստ քառահոլով վտակացն Ադինա` աղբեւրաբար գետահետեալ, ոռոգելով զանդաստանս մտաց հաւատացելոց ի Քրիստոս, որով համաբոլոր եւ բովանդակապէս որքան կամ եղեւ Հոգւոյն Սրբոյ զամենայն խորհուրդ զծածուկսն եւ զյայտնիսն արձանացուցին, տալով եկեղեցւոյ աւանդ աստուածատուր զբարձրագոյնսն եւ զխոնարհսն տընաւրինաբար խառնմամբ, զոր ընկալեալ ի վերուստ յայտնութենէն, գրեցին առանձնապէս եւ զուգաբարբառ, որպէս զի յանցնիւրսն ժամանակ անթերի եւ աննիազ, բազմապատիկ եւ զանապ զան երախտեացն Աստուծոյ լիցի առ մեզ յիշատակ մինչ ի վախճան: Որում այսպիսոյ յոքնապատիկ բարեաց բաղձացող եղեալ իմ ամենանուաստի եւ տրուպ սպասաւորի տան Աստուծոյ Սահակ կրաւնաւորի <357b> եւ յետին քահանայի, որ էի աշակերտ սուրբ ուխտիս Հաղբատայ, ազգաւ եւ տոհմիւ ի մեծ մայրաքաղաքէն յԱնւոյ, սնեալ ի սրբարան ուխտիս ի Հաղբատ, ստացայ զսուրբ Աւետարանս իմովք արդեամբք, առ ի յիշատակ ապագայից ինձ` նուաստիս Սահակայ, եւ ծնողացն իմոց Ռովմանոսին եւ Կատային, եւ երկուց հարազատ եղբարցն իմոց Իպատոսին եւ Առաքելին, եւ իւրեանց զաւակաց, եւ քերցն մերոց, եւ զաւակացն նոցին, եւ ազգայնւոցն ամենից` կենդանեաց եւ մեռելոց:

Եւ ետու գծագրել զսա եւ կազմել ներքոյ եւ յարտաքոյ յաւրինուածով ըստ իմում կարի, մեծաւ յուսով եւ կատարեալ սիրով, որ եւ աղերսական մաղթանաւք հայցեմ ի սրբողացդ Աստուծոյ, որք ժառանգորդքդ եք սրբոյ եկեղեցւոյ եւ սպասաւորք տէրունեան խորհրդոյն, յորժամ առնուք զսա ի ձեռս ձեր, յիշման արժանի արասջիք ի մաքրափայլ յաղաւթս ձեր զիս` զՍահակ ստացող սորա, եւ զվերագրեալ ծնաւղսն իմ, եւ զեղբարսն, եւ զՍարգիս հոգեւոր ծնաւղն իմ, զՅակովբոսն եւ զՎարդն, որպէս զի ձերոյն սուրբ աղաւթիւքդ արժանասցուք հանդիպել ի դէպ ժամանակի հանդերձելոցն բարեաց, պատրաստելոցն ի Քրիստոս սիրելեաց անուանն իւրոյ:

Եւ արդ գրեցաւ սա եւ ծաղկեալ կամեցաւ յամի յորում էր թիւ համարոյ թուականութեանս Հայոց հարիւրոց վեցին եւ նոյնքանեանց տասանց (1211), իսկ նորոյս շրջանի միոյ հարիւրոյ քսան եւ ութեակ թուով (1211), ի սուրբ ուխտս Հաղբատայ գծագրեցաւ ձեռամբ Յակովբայ, յառաջնորդութեան տեառն Յոհաննիսի սրբասիրի, ի թագաւորութեանն Հայոց արեւմտային կողման Լեւոնի քրիստոսասէր եւ յաղթող թագաւորի, եւ մերոց կողմանցս եւ Վրաց` Գեորգեայ թագաւորի, եւ ի սպարապետութեան Զաքարիայի շահնշահի, յորոց յաւուրս ժամանակաց յոլովս կատարեաց Աստուած յաղթութեան ի բազում տեղիս, զորմէ այլք պատմեսցեն յայլ ինչ:

Եւ մեզ վասնզի խնդիր է առ սրբութիւնդ մատուցանել մաղթանս ոգեհեծ պաղատանաւք, ո՜վ լուսերամ բնակիչք սրբոյ ուխտիդ Արջուառնի, առ որ զլոյս հաւատոյ մեր եդեալ, զբովանդակ զոյգ ծնողաց մերոց եւ եղբարց ծախեցաք եւ շինեցաք զաստուածաբնակ սուրբ եկեղեցիքս, եւ աւանդեցաք զսուրբ Աւետարանս յԱստուծոյ սուրբ եկեղեցիս, որ շինեցաւ ի մէնջ ի վանս Արջուառնի, որպէսզի սուրբ եկեղեցեաւս եւ սուրբ Աւետարանս մեք եւ ծնաւղքնմեր եւ եղբարք եւ ազգականք գտաք <360b> ողորմութիւն ի Քրիստոսէ Աստուծոյ մերոյ, ի մեծ եւ ի սոսկալի աւուրն դատաստանի: Եւ որք յիշէքդ զմեզ բարեմտաբար, գտջիք եւ դուք ողորմութիւն յամենեցունց արարչէն, որ է աւրհնեալ յաւիտեանս, ամէն:

Հրամանաւ հաւր Մխիթարայ կազմեցաւ ի վանքս Հոռոմոսի, որոյ ողորմեսցի Քրիստոս Աստուած: Զկազմող սորին զԱբրահամ, եւ զնկարիչ սորին Մարգարէն, եւ զողորմութեան խնդրողս զՅովանէս յիշեսջիք յաղաւթս վասն Տեառն աղաչեմք:

***

ԱՒԵՏԱՐԱՆ

Երեւան 5554

Գրիչ`

Վայր` [Անի] Բեխեաց վանք

ա

<278> Փառք անսկզբնական բանին Աստուծոյ ընդ Հաւր իւրում եւ Սրբոյ Հոգւոյն այժմ եւ յանսպառ յաւիտեանսն, ամէն:

բ

<85a> Այս կտակ աստուածախաւս սուրբ ուխտին Է Զարեւհանի, Տէր Աստուած ողորմեսցի ստացողին, ամէն:

գ

<143b> Աստուած հաւր խնաեա յիս եղկելիս:

դ

Ծաղկող` Տիրացու

<1b> [Զեղ]բայրիկն…:

ե

<4a> ԶՏիրացու [գ]րի[չ[:

զ

<4a> Սիմէոա ք[ա]հ[անա\\յիշեալ]: է զի վերստին նորոգեց Աւետարնս ի ձե[ռ]ն Տ[ի]րաց[ուի]

ը

<8b> Եղբայ[րիկ]

թ

Եղբայրիկ, զհայր Բեխենց վանից յիշեցէք յաղաւթս:

ժ

[Խա]չ[այ]տուր եղբայր մեր յիշեցէք ի սուրբ յաղաւթս ձեր, [աղ]աչեմ։

ժա

<7a> Զմիակեցն զՍիմէոն, որ բնակէր յանապատի, յողորմիս յիշեցէք, ամէն:

ժբ

Վայր` Զարեւհանի ուխտ

<278a> Գրիգոր ստացող սուրբ Աւետարանիս, եւ զամուսին նորին, եւ որդիս նոցին յիշեսջիք ի Քրիստոս: Ընդ նըմին եւ զՍիմէոն կրաւ[նա]ւոր պատճառ գործոյս. եւ զառաջնորդ Սուրբ ուխտիս Զարեւհանի` զԵղիսէ հայր, եւ զՎարդան փակակալ, եւ զԽաչատուր գործակից, զՍտեփաննոս, եւ զՂուկաս, զՎարոս միայնաւոր, եւ զայլ համաւրէն միաբանք Սուրբ Նշանիս, որում սուրբ Աւետարանս է խայրի եւ ընծայ, աւանդեալ ի վերագրելոցս: Եւ մի ոք իշխեսցէ դրժել զսա ի Կաթողիկէս եւ ի Սուրբ\\ Նշանէս, զի մի պատժեսցի սոցունց, այլ եւ զզարդարիք սորա զՍթալիկ աղախին Քրիստոսի եւ զանմոռաց յիշման արժանի արասջիք, ընդ որս եւ դուք ընկալջիք մասն բարի ի Քրիստոսէ Աստուծոյ մերոյ. որ են աւրհնեալ յաւիտեանս, ամէն:

ժգ

Նվիրոց` Գրիգորէս

[Ե]ս Գրիգորէս եւ [ամուս]ին իմ [եւ\\\]նաւ տուաք ի հ[ալ]ալ արդեանց մե[ր]ոց ի գինս սուրբ Աւետարանիս դահեկան եւ որ[ք կ]արդայք մեղաց [թո]ղութիւն խնդր[եցէք ի] Քրիստոսէ Աստուօոյ մերոյ, [որ է աւրհնեալ] յա[ւիտեանս]\\մեք խոստացայք \\\առնել:

ժդ Կազմող` Վանական

<2a> Յիշեսջիք եւ զՎանական կազմող:

ժե

<F2b> Յիշեա Քրիստոս Աստուած զբնակիչք սուրբ ուխտիս Զարեւանի, որ հանգուցին զկեանս մեր իմ լի դառնութեամբ:

ժզ

Միաբանող` Գրիգոր

<3a> Ես` Վարդայշահա որդի Գրիգոր ու ամուսին իմ Բակուլ միաբանեցայ սուրբ ուխտիս Զա[ր]եւանու Սուրբ Նշանիս, եւ ետու զանկակս ի հալա[լ]արդեանց իմոց, եւ ետ[ուն ս]պասաւորքս պատարագ ԺԵ աւր ի տարին, Ե աւր Աստուածածնին Թխիկն, Ե աւր (Յ)այտնութեան Գրիգորու, Ե աւր Զատկին Վարհամայ, ու զկենդանիքնյիշեան յաղաւթս` ԶԹուրանն եւ Երանշահ եւ Սուլթան եւ զՄամաստթին, եւ որչաք մեր կենդանի լինիք[չ]` ննջեցելոց ա[ւ՞ր]հնենք, մեզ\\\որ \\\խաբան ծնողից \\\ յիշողացն եւ յիշելոց առ հասարակ ողորմեսցի, եւ նմայ փառք յաւիտեանս, ամէն:

***

ԺՈՂՈՎԱԾՈՅ

Երեւան 784 (պահպանակ)

Նուիրող`

Վայր` Հաղբատ

Վա]րդապետս \\\ընծայեցի [զայ]ս ի սուրբ Կաթ[ողիկէս Հ]աղբատայ\\\մեր ամենեց[ան] \\\դ ով ուսմն \\\ թու ՈԿ (1211):

***

ԱՒԵՏԱՐԱՆ

Երեւան 987

Գրիչ` Հայրապետ

Վայր` Սեբաստիա

ա

Փառք ամենասուրբ Երրորդութեանն յաւիտեանս, ամէն:

Յամի վեցհարիւրորդի վաթսըներորդի (1211) թուականիս եղեւ աւարտ աստուածեան մատեանիս սուրբ Աւետարանիս, ի խնդրոյ հաւր Յովանիսի եւ Բարսղի վանաց վանականի` սուրբ եւ ընտրեալ կրաւնաւորաց Սոքա ցանկացող եղեալ սուրբ Աւետարանիս, պատրաստեցին զնիւթն եւ ոչ ժամանեցին մինչեւ գիծ, <313a> այլ փոխեցան մահուամբ ի Քրիստոս, որոց յիշատակն նոցա կայ եւ մնա յաւիտեան:

Եւ նա մահուան նոցա` կալեալ զաթոռ հայրապետութեան Ներսէս քոյրորդին նոցա, որ էր հրեշտակ ի մարմնի, եւ մարմնով ի տեսիլ սերովբէի, ըստ ընտրութեանն Երեմիայի, մաքուր յորովայնի եւ ճգնող յանապատի: Սա մեծափափագ սիրով եւ յաւժարական մտաւք գտեալ գոմն աշխարհական Խաչատուր անուն, եւ տուեալ նորա յինչից իւրոց մասն ինչ` բաժին հոգւոյ իւրոյ վասն ողորմութեան Տեառն:

Եւ ետ բազմաց ժամանակի ինչ անցանելոց, եղեւ այր մի իմաստուն եւ բարի, շարժեալ ի Հոգւոյն Սրբոյ Յեվաննէս անուն, եւ պարոն Ուքան, եւ Պապքան, այր\\ իմաստունք, բարերարք եւ բարեմիտք, բարեսէրք առ ամենեսեան, բարի ծնաւղաց հարազատ որդիք, կամ եղեւ նոցա ամենայն հոգեւոր սիրով կատարել զոր ինչ պիտոյ է սուրբ Աւետարանիս: Եւ տուեալ յոսկոյ եւ յարծաթոյ իւրեանց, կատարեցաւ մինչեւ ի վերջին գիծն, ի հիշատակ իւրեանց, եւ այնոցիկ ոյք աւգնական են լեալ սուրբ Աւետարանիս, զի սա է գանձ հոգեւոր, լաւ է զսա ստանալ, քան զմեծութիւն աշխարհի:

Արդ. գրեցաւ սուրբ Աւետարանս ձեռամբ Հայրապետի նուաստի քահանաի ըստ աշխարհի, ընդ հովանեաւ Սուրբ Աստուածածնին եւ Սուրբ Սարգսի զաւրավարին, որ յանուն սոցա կանգնեցաւ սուրբ եկեղեցիս ի քաղաքիս Սեբաստիա:

<314a> Արդ, ի հայրապետութեանն ոչ գիտեմ ասել եթե զում գրեցից անուն, այլ ասեմ թե երից հակառակաց` տէր Յովհաննիսի, տէր Անանէի եւ տէր Դաւթի, իսկ ի մերում դիտապետութեանս` տէր Գրիգորի սուրբ եւ ընտրեալ եպիսկոպոսի, որ է հրեշտակ ի մարմնի, եւ զարմ մեծի եւ հռչակաւոր վարդապետի, որ յաւուրսն իւր իբրեւ զարեգակն ճառագայթեաց յաշխարհս մեր:

Արդ, գրեցաւ սա յանուն սուրբ Աստուածածնի եւ Սուրբ Գրիգորի Լուսաւորչին, որկոչի վանք Փուրընդայի, ի հայրապետութիւն Գրիգորի եւ եղբաւր իւրոյ Վրթանիսի սուրբ եւ ընտրեալ կրաւնաւորաց, ի վայելումն իւրեանց եւ միանձանց, եւ ի յիշատակ այնոցիկ, որք աշխատութեամբ եւ արդիւնաւորութեամբ աւգնական են լեալ։

<314b> Եւ առաւել յիշեսջիք ի տէր զԽաչատուր քահանայն ըստ աշխարհի, եւ զԳրիգորէս քահանա, եւ զծնաւղսն նոցա` զփոխեցեալսն ի Քրիստոս: Արդ, որ միանգամ յայսպիսի յաստուածատուր եւ յաստուածահրաշ սեղանոյսվայելէք, եւ վայելելոց էք, նորածին մանկունք նազելի մաւրն Սիովնի, ըստ [յ]իւրաքանչիւր ախորժակացն պիտոյից` յընթեռնուք ի բժշկութիւն, յուսանել, յաւրինակել, զի սկզբանէ վերագրեալ աշխապ տաւորքդ ի սմա զփոխեցեալսն ի Քրիստոս եւ զարդիս, եւ զմնացեալսն ի մարմնի, յիշեսջիք ի Քրիստոս` արժանաւոր յիշատակաւք, եւ զսպասաւորս մեր, եւ զծնաւղսն իւր եւ զեղբարսն յիշեսջիք ի Տէր: Իսկ Աստուած, որ մեծ եւ առատ է յամենայն ձիրս, պարգեւաց, ողորմած եւ աննախանձ, ամենեցուն առհասարակ ողորմեսցի, ամէն:

բ

Տէր Աստուած ողորմեա Վասլին հոգոյն Ապլասթացոյն, որ աւգնական եղեւ եւ աւարտեաց զսայ:

<118b>

Ո՜ գիր, որ մնաս,

Է ձեռն, որ հողանաս:

գ

Նկարող` Յոհանէս

<234b>

Զ[մեղաւ]որ Շ[ա]ն[ի] որդի Յոհա[ն]է[ս]

ն[կ]ա[ր]աւղս յիշեցէք:

***

ՇԱՐԱԴՐՈՒԹԻՒՆ ԻՆՔՆԱԿԱԼԱՑՆ ՀՌՈՎՄԱՑ

Զարբհանալեան, Թարգմանութիւնք նախնեաց, էջ 627-648

Թարգմանիչ` Հեղի

Վայր` ի վերայ ծովու ի նաւարկութեան

ա

Ֆիլիպն` եղբայր սորա եւ Աւդ` ընտանի եւ հակառակ սորա: Ի սոյն ամի սպանաւ Ֆիլիպն յիշխանէ ումեմնէ եւ մնաց ինքնակալութիւն Աւդին, առ որ ճանապարհորդեմ ես` նուաստ Հեդի` հրեշտակութեամբ ի թագաւորէն մերմէ Լեւոնի, առ վերոյգրեալ կայսրս Աւգ: Եւ ի վերայ ծովու` ի նաւարկութեանս մերոյ թարգմանեցի զսա ի հռովմէականէն ի մերս` ի թուին Հայոց ՈԾԹ (1210):

Իսկ արարեալ մեր առ ոտս նորա ամ մի եւ ամիս երեք, դարձոյց զմեզ հարկօք առ թագաւոր մեր, արձակելով ընդ մեզ եւ թագ արքայական բազմածախ եւ բազմագին` յականց պատուականաց եւ ի մեծագին մարգարտից ընդելուզեալ:

Զոր բերեալ մեր մեծաւ ուրախութեամբ` ընկալաւ թագաւորն մեր եւ պսակեաց ընդիր պսական գեղեցիկ զՌոբին, որդի դստերն եղբօր իւրոյ եւ որդի բրինձին Անտիոքայ Ոէմդին` ի թուին Հայոց ՈԿ (1211), ի տօն Սուրբ Աստուածածնին, յաւգոստոսի ԺԵ (15):

Եւ թագաւորէ ընդ իւր` Հայոց, ի կամբ Աստուծոյ:

բ

Շարադրութիւն հայրապետացի Հռովմայ

Ինունցոնց Գ, որ այժմ հովուէ, առ որ յառաջեալ երթամք հրեշտակութեամբ ի թագաւորէն Հայոց ի Լեւոնէ, ես` նուաստ Հեղի, որ եւ թարգմանեցի զսա ի հռովմայականէն ի մերս, յորժամ էաք նաւարկեալ մերձ յաշխարհն Բոյլաց, որ կոչին Լունկուպարտք, յաւուր պէնդակոստէիս` ի յունիսոյ ի հինգն, եւ ի թուականիս Հայոց ՈԾԹ (1210), ի փառս Քրիստոսի Աստուծոյ, որ է աւրհնեալ յաւիտեանս, ամէն:

***

ԱՂՕԹԱԳԻՐՔ

Երեւան 7

Գրիչ` Քր[իստոսատուր]

Վայր` Ծիծռանքար անապատ

ա

<126> Ի Վեցին հարիւրից եւ յոբեղից մի եւ ի տասն համարուց, ի (1211) սպառել դարուց եւ ի նուազել ժամանակաց, ի ժամանակի վերջին, գրեցաւ տառս աստուածաշունչ հոգեւոր վարդապետին մականուն Սարկաւագի` Յոհաննէս կոչելոյ, ի պատճառս աղաւթից կրաւնաւորաց, ձեռա[մբ] մեղապարտի եւ յոգնամեղ գրչի Քր[իստոսատուրի], ի գաւառս Առանի Պաղին, ի սրբափայլ լերինս Հայր Մակար կոչելոյ, յանապատս դժուարայարկ Ծիծռանքար կոչելոյ, ի ծերպս եւ ի քարանձաւս վիմաց, առ ոտն սրբոց չորից ի տրանաց:

Արդ, որք կարդայք եւ շահիք, զմեզ յաղաւթից մի մոռանայք, եւ Տէր եղիցի ընդ մեզ:

բ

<28a>

Ո՜վ սուրբ եղբայր առաքինի,

Յիշման արա զիս արժանի,

Երբ արտասուս քեզ հանդիպի:

գ

<65b> Ընթերցող եղբայր, յիշեա եւ մի առներ անփոյթ:

դ

<99a> Զվաստակեալս մեղաւք յիշեա, եղբայր:

***

ԱՒԵՏԱՐԱՆ

Երեւան, պատառիկ 907

Գրիչ`

Փառք համագո Սուրբ Երրորդութեանն յաւիտեանս, ամէն:

<1b> Ի թուականիս Հայոց Ի ՈԿ (1211) եղեւ աւարտումն սուրբ եւ լուսերանկ եւ սրբարար եւ մաքրազարդ, յորդահոս, ծայրածաւալ, հրահոսան չորեք վտակեանգետիս աստուածայնո, առ ի յարբուցանել զոլորտս տիեզերաց: Այսմ քաղցրահամ վտակաց ցանկացող եղեալ պատուական կրաւն[նաւոր]…