Սուլթան 
  
   Ահմէտ 
  
   Գ. 
  
   ի 
  
   թագաւորութեան 
  
   վերջին 
  
   օրերն 
  
   են, 
  
   զորս 
  
   Հ. 
  
   Միքայէլ 
  
   վարդապետ 
  
   կը 
  
   յիշատակէ 
  
   իր 
  
   նամակին 
  
   մէջ: 
  
   Հոն` 
  
   ուր 
  
   պատմութիւնը 
  
   կ՚աւանդէ` 
  
   թէ 
  
   Ծովապետին` 
  
   այս 
  
   է 
  
   Քափիտան 
  
   փաշայի 
  
   մարմինը 
  
   Հորհոր 
  
   չէշմէսիի 
  
   առջեւ 
  
   կը 
  
   նետեն, 
  
   մեր 
  
   Նամակագիրը 
  
   կը 
  
   յաւելու, 
  
   թէ 
  
   «Քափիտան 
  
   փաշայի 
  
   մայրը 
  
   30 
  
   քսակ 
  
   ետ 
  
   եւ 
  
   (բառնալով 
  
   հոնկից) 
  
   թաղեաց 
  
   զիւրն»: 
 
       
  
   Ահմէտ 
  
   Գ. 
  
   ի 
  
   կը 
  
   յաջորդէ 
  
   Սուրթան 
  
   Մահմուտ 
  
   Ա.: 
 
       
  
   Գերյարգեցելոյ 
  
   Աբբայ 
  
   Հօրդ 
  
   մերոյ 
  
   Տեառն 
  
   տեառն 
  
   Մխիթարայ 
  
   Աստուածաբանութեան 
  
   վարդապետի 
 
       
  
   … 
  
   մեծ 
  
   գազանս 
  
   այս 
  
   հանդերձ 
  
   ամենայն 
  
   նախարարօքն 
  
   եւ 
  
   զօրօք 
  
   անցաւ 
  
   իւսկիւտար 
  
   վասն 
  
   գնալոյ 
  
   ի 
  
   պատերազմյարեւելս.
  
   եւ 
  
   աւելի 
  
   քան 
  
   զերկու 
  
   ամիս 
  
   մնացին 
  
   անդ 
  
   ինքեանք 
  
   եւ 
  
   օրտուն 
  
   իւրեանց. 
  
   այսօր 
  
   վաղն 
  
   ասելով 
  
   գնանք, 
  
   եւ 
  
   յավուր 
  
   միում, 
  
   իբրու 
  
   20 
  
   կամ 
  
   30 
  
   էնկիչէրիք 
  
   դրօչակ 
  
   բարձրացուցեալ 
  
   ի 
  
   Ստամպօլ` 
  
   զբնավ 
  
   չուկայս 
  
   փակել 
  
   ետուն, 
  
   եւ 
  
   ի 
  
   մէջ 
  
   երկուց 
  
   երից 
  
   աւուրց 
  
   իբրու 
  
   100,
  
   000 
  
   եղեան.
  
   նաեւ 
  
   ի 
  
   յանատօլէն 
  
   թափեցան, 
  
   սասանումն 
  
   եւ 
  
   դողումն 
  
   պաշարեաց 
  
   զամենեսին. 
  
   թագավորն,
  
   մատնին 
  
   քէյեան, 
  
   ղայմաքան, 
  
   որ 
  
   է 
  
   քափիտան 
  
   փաշան 
  
   կալելով 
  
   փախեան, 
  
   գիշերով 
  
   եկին 
  
   մտին 
  
   ի 
  
   սարայն, 
  
   եւ 
  
   ի 
  
   միւսում 
  
   աւուր 
  
   թագաւորն 
  
   զերեսեան 
  
   եւս 
  
   խեխթեաց 
  
   եւ 
  
   ետ 
  
   յարտաքս 
  
   բռնաւորաց. 
  
   զմիամինսն 
  
   կտրատեցին 
  
   հայհոյեցին 
  
   եւ 
  
   քանի 
  
   մի 
  
   օր 
  
   թողին 
  
   ի 
  
   հրապարակս. 
  
   զմարմինսն 
  
   մատանոյն 
  
   շունք 
  
   կերին: 
  
   Քափուտան 
  
   փաշայի 
  
   մայրն 
  
   30 
  
   քսակ 
  
   ետ 
  
   եւ 
  
   թաղեաց 
  
   զիւրն, 
  
   զթագաւորն 
  
   իջուցին, 
  
   եւ 
  
   եդին 
  
   ի 
  
   տեղի 
  
   զեղբօրորդին 
  
   Մահմուտ 
  
   անուն, 
  
   եւ 
  
   զայլս 
  
   մեծամեծս` 
  
   զորս 
  
   կալան, 
  
   զորս 
  
   ոչ 
  
   գտին, 
  
   զտունն 
  
   կողոպտեցին: 
  
   Եւ 
  
   քրիստոնէից 
  
   վնաս 
  
   շատ 
  
   տուին:
  
   … 
  
   Հրեշտակն 
  
   Վէնէցիու 
  
   ի 
  
   27 
  
   սեպտեմբերի 
  
   եմուտ 
  
   կալերով 
  
   աստ 
  
   մերձ 
  
   յերեկոյին, 
  
   եւ 
  
   առաւօտն 
  
   մերձ 
  
   ճաշուն` 
  
   սկսաւ 
  
   ապստամբութիւնն 
  
   գազանաց…: 
 
        
 
       
  
   Գերյարգութեան 
  
   քում 
  
   ծառայ 
  
   Հայր 
  
   Միքայէլ 
  
   Վ. 
 
        
 
        
  
   1730 
  
   Հոկտեմբերի 
  
   13 
  
   [Կ . 
  
   Պոլիս]