Մայր դիւան Մխիթարեանց Վենետկոյ ի Ս. Ղազար

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
Լիբանանու Անտոնեան վանքի պատմութեան կը պատկանին հետեւեալ ծանօթութիւնները: Տէր Գէորգը, որուն կը վերագրուի Հռովմայ Անտոնեան մենարանին վերտառութիւնը եւ նաեւ կնիքի շարադրութիւնը, նախկին Մխիթարեան Հ. Գէորգ Այնթապցին է:
       Գերյարգոյ եւ ամենապատիւ տեառն Ստեփաննոսի Աբբայի խնդալ
       գաղատացի տէր Յովսէփն յաղագս յառաջ տանելոյ զիրակութիւնն Ճիերճեանց Պօղոսին, բազում երթեւեկս առնելով ի սանթօֆիցն եղեւ բարեկամ սերտ ընդ հայր Գրիգորին լիբանանցւոց բնակելոց ի մերձակայ գնեալ տանն…: յաղագս վերոյիշեալ տան Հ. Գրիգորին զայս եւս ծանիք, զի սա կամեցեալ ըստ ամենայնի նմանիլ մասօնիթաց, եդ ի մտի դնել զվերտառութիւն, կամ զմակագիր ինչ ի վերայ դրան տանն. այլ քանզի անձամբ չէր բաւական առ շարադրութիւն նորին, տէր Գէորգին յանձնեաց շարադրել, զոր եւ արարն օրինակ զայս. Մենարանս է հարցն լիբանանցւոց. եւ ընդ կարգօք հօրն Անտօնի զինուորելոց. զոր ստացան յիւրեանց կալուածս յարդար գնոց. զամս ցուցցէ քեզ Կառաչ բառս հաշուի: գրոց: Եւ ի հանդիպոյ հայերէն ոտանաւորիս ետ գրել զնոյն բան նաեւ ի լատին լեզու: Իսկ ի միջի փոխագրեցին զնորագիւտ կնիքն կամ առմայն կրօնին լիբանանցւոց, զհնարեալ ի նոյն տէր Գէորգէն, յորում պարունակին պատուար քաղաքի, եկեղեցի, դուռն, լեառն, ծառ (եւ ի վերայ այս բան. որպէս զմայրս Լիբանանու բազումք եղիցին շղթայք, արծիւ, երեք գաւազանք. եւ եպիսկոպոսական թագ:
      
       Ի Հռօմ, ի Նոյեմբերի 19, 1763
       Տրուպ եւ անպիտան ծառայ
       Արսէն Ասլիկեանց կրօնաւոր Մխիթարեան