Այս
թղթով
Մելգոնեան
Աբբահայր
կը
ներկայացնէ
հրէութենէ
քրիստոնէութեան
դարձած
ու
Սարկաւագութեան
բարձրացած
երիտասարդ
մը:
Առ
Պատկերահան
Յօհաննէսն
վասն
Յօհաննէ
սարկաւագին
յանձնարարական
Զողջոյն
յիսուսաւանդ
բազում
սիրով
մատուցանեմք
ազնուական
եղբայրութեան
քում:
Եւ
յայտ
առնեմք,
զի
որ
զգիրս
զայս
մատուցանէ,
որ
բարեբարոյ
ոմն
սարկաւագ`
Յօհաննէս
անուն:
Սա
լեալ
է
որդի
եբրայեցւոյ
միոյ
մեծատան
ի
Զմիւռիայ
քաղաքի:
Եւ
ի
չափ
հասակի
ժամանելն
գտեալ
է
ի
մէջ
գրեանց
հօր
իւրոյ
զսուրբ
աւետարան
տեառն
մերոյ
Յիսուսի,
եւ
ընթերցեալ
զայն
գաղտ,
շնորհօք
փրկչին
եւ
լուսով
ողորմութեան
նորա
դարձեալ
է
ի
հաւատս
Քրիստոսի :
Եւ
խոյս
տուեալ
յերեսաց
հօր
իւրոյ
գնացեալ
է
յայլ
քաղաք
եւ
յարեցեալ
ի
վարդապետս
մի
հայոց,
գնացեալ
է
ընդ
նմա
ի
սուրբ
յԷջմիածին,
եւ
անդ
ուսեալ
զամենայն
հանգամանս
հաւատոյ,
մկրտեցեալ
է.
եւ
յամս
ինչ
անդ
կացեալ
զձեռնադրութիւն
եւս
ընկալեալ
է
մինչեւ
զվեց
աստիճանն:
Ուր
եւ
զլեզուս
մեր
եւս
բարւոք
ուսեալ
է:
Արեւի
եւս
թէ
հմուտ
է
եբրայական
գրոց
բարբառոյն
յաճախ
ընթերցման
պարապելով
ի
մանկութենէ
իւրմէ,
աստուածաշունչ
գրոց:
Եւ
յետոյ
բարւոք
ճանաչելով
զուղղափառութիւնն,
խոստովանեալ
է
ուղղափառ
կարգաւորի,
եւ
դիմեալ
է
գալ
յարեւմուտս
եւ
յատկապէս
յայդ
սուրբ
քաղաքդ
Հռօմ:
Ինքն
է
բարեբարոյ
քաղցր,
հեզ,
եւ
ուսումնասէր
ոմն:
…
[Ստեփաննոս
վարդապետ
Աբբահայր]
Յամի
1750
ի
մայիսի
16
[Վենետիկ]:
