Մայր դիւան Մխիթարեանց Վենետկոյ ի Ս. Ղազար 1707-1773 ի ծագմանէ ուխտիս մինչեւ ցբաժանումն Թրեստեան հարց

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
Գլխատուած «Ճէնրալ»ը, որ կը յիշատակուի հետագայ եւ յաջորդ նամակներուն մէջ առանց անուան` Տօշադ զօրավարն է:
       Գերյարգեցելոյ Աբբայ հօրդ մերոյ տեառն տեառն Մխիթարայ Աստուածաբանութեան Վարդապետի
       ահա նաեւ ի 20 մարտի հատին աստ զգլուխն Նիշու զօրքին տուօղ Ճէնրային, որ ի յայսքան ժամանակ ի քննութեան էր ի բանտի աստ, եւ վճիռն գլխատման ի կայսերական իշխանութենէն եկն. չորիցս բախմամբ ապա հատեցեալ եղեւ. ոմանք ասացին թէ զկախարդութիւն ինչ արարեալ են զի մի մեռցի. բայց վերջապէս մեռաւ: Որ եւ էր Լօթերական կրօնիւ. կարգաւորք, նաեւ եպիսկոպոսն իսկ անձամբ խնդրեցին ի նմանէ զընդունումն ուղղափառ հաւատոյ, բայց նա ոչ ընդունեալ, այլ ասացեալ թէ ի յայսմիկ կրօնի մեռանիմ յորում ծնեալ եմ եւ սնեալ: Իսկ զդահիճն եդին ի բանտի, թէ ընդէր բազմից բախմամբ էհատ զգլուխն եւ վերջապէս մորթեաց: Նաեւ զոմանս ովֆիցիալս եւս որք ընդ սա էին ի նիշն, ձգեալ ի պաշտօնից, վատահամբաւ արարին եւ տարագիր: Ասեն եւս թէ զսեռական Ճէնտռալն Սէքինտօռ, որ եւս Լօթերական է եւ անհաւատարիմ, կայսերն, որ այսքան ժամանակ ի բանտի է ի Վիէնա եւ ի քննութեան, զնա եւս բերելոց են աստ, եւ հատանելոց են զգլուխն…:
      
       Մնամ պատրաստական ծառայ ամենայնի Հայր Միքայէլ վարդապետ . Սեբաստացի
      
       Յամի տեառն 1738ին ի մարտի 22ին 8երորդ գիր ի սոյն ամի ի Պէլրղատու