Սարաֆեան
Արքեպոս.
-ի
երկոտասաներորդ
նամակն
է
որ
լոյս
կը
տեսնէ
հոս:
Զայս
կուղղէ
առ
Մելգոնեան
Աբբահայր,
առաջին
Յաջորդ
Մխիթարայ,
յայտնելով
իր
սաստիկ
զայրոյթը
ընդդէմ
Անտոնի
Պոռթօլի,
որուն
յանձներ
էր
իր
երկոց
տպագրութեան
գործը:
Սարգիս
կը
թելադրէ
Մելգոնեանը,
որ
ինքն
ալ
իր
կարգին
թողու
սոյն
տպագրատունը,
իր
դատին
թիկունք
ունենալու
նպատակաւ:
Գերամեծարութեան
քում
յայտարարութիւն
յայտարարութիւն
լիցի
Ողջունիւ
հանդերձ
Անտանելի
եղեւ
յամենայնից
կողմանց
չափազանց
ամբարտաւանութիւն
Անտօնի
տպագրչին:
Թողում
ի
բաց
զվատթարագոյն
տպագրումն
ապականեալ,
եղծեալ,
եւ
պըտղեալ:
Այլ
նաեւ
ոչ
գտանի
կուտակ
թղթոյ
իմիք,
որ
ոչ
ունիցի
զքառասնաւոր
զյիսնաւոր,
եւ
զհարիւրաւոր
պակասութիւն
թղթոց:
Եւ
այսու
ամենայնիւ,
ոչ
աղաչանաց
անսայ,
եւ
ոչ
յանդիմանութեանց
ունկն
դնէ`
յուսալով
ի
յայն
թէ`
միայն
ինքն
է
տպագրիչ:
Եւ
լուեալ
եմ
խորհրդականապէս
ի
յիւրայնոց
ոմանց,
թէ
գերյարգութիւն
քո
խնդրեալ,
եւ
առեալ
է
զգրեանս
քո
ի
նմանէ,
իբր
ոչ
կամելով
այսուհետեւ
տպագրել
անդ
զգիրք
ինչ
(ոչ
թէ
ճշմարիտ
իցէր
):
Վասն
որոյ`
նոյն
ամբարտաւանն
առաջադրեալ
է
ինքեան
գալ,
եւ
աղաչել
գերյարգութեան
քոյ
որքան
առ
այս:
Ուստի
եթէ
իցէ
այնպէս
եւ
լուայ
ի
միոյն
իւրայնոց`
աղաչեմ
ոչ
թեթեւապէս
անցուցանել
զայս
նիւթ,
ըստ
ամենայնի
նուաճելով
զխստութիւնն
պարանոցի
նորին
ի
ներքոյ
կանոնաւոր
լծոյ
իմիք.
եւ
կամ
թէ
ամենեւին
լքել
զտպագրատունն
զայն:
Քանզի
այնքան
բռնացաւ
ստահակութիւն
նորին,
որ
անճարացեալ
եմ,
կամիմ
թողուլ
այժմ
զտպագրումն
կենդանեացին,
թէեւ
մնացեալ
իցէ
պակաս
տասն
թուղթ,
զի
եհան
զիս`
ի
կէս
աւուրց
իմոց
մախիչն
այն:
Եւ
զորպէս
գոլն
այսորիկ
տիրակութեան
ծանուսցես
ինձ
ի
ձեռն
յարգելի
եղբօր
իմիք.
բաւ
է:
Նուաստ
ծառայ
տեառն
Սարգիս
վարդապետ
[Սարաֆեան]
[Արքեպս.
Կեսարիոյ
Կապադովկ.
]
1750
ի
մայիսի
11
[Վենետիկ]
