Կը
կարդանք
հետեւեալ
թուղթին
մէջ
կարեւոր
ձեռնարկ
մը
Եղիսաբեթուպոլիս
քաղաքի
հայերուն
կողմանէ:
Յարգոյապատիւ
եւ
գերապայծառ
տեառն
Ստեփաննոսի
վարդապետի
եւ
Աբբահէր
խնդալ
…
Յոյժ
ուրախացան
եւ
շնորհակալ
են
մերայինք
վասն
ընդունելութեանն,
զոր
արարեալ
էք
հաճի
Աբտուլլահին…:
Վասն
արզուհալին
պատասխանւոյ
ոչ
գոյ
ինչ
տակաւին
բան
նոր
ի
մեծամեծաց…:
Խնդրեմ
յորժամ
գայցէ
այտի
առ
մեզ
հաճի
Աբտուլլահն,
առաքեսջիք
ընդ
նմա
զքանի
մի
պատկեր
աշխարհացուցին
եզերեցելոց,
եւ
զվանքին
պատկերն
եթէ
եզերեալ
է…:
Վասն
Մինաս
վարդապետին
մեր
Փլեպանուշին
յայտ
լիցի,
զի
նա
վասն
աղաչանաց
քաղաքին
եղիսաբեթապօլսեցւոց
կայ
աստ
յաղերս
մաղթանաց,
եւ
հայցէ
ի
թագաւորութենէս
տալ
ինքեանց
երկիր
արծաթոյ
առ
քաղաքաւն
իւրեանց,
այսինքն
անդաստանս
եւ
գեօղս,
որպէս
ունին
արմենոպօլսեցիք.
եւ
յօժար
է
վարդապետն
տալ
ի
գին
իբրեւ
յիսուն
հազար
զօլաթայ
ի
քաղաքին
կողմանէ,
բայց
դժու[ար]ին
է
հաճել
զմիտս
մեծամեծաց
քաղաքիս:
Քանզի
այնմ
հակառակք
կան
սակքսք,
որք
կամին
ինքեանք
առնուլ
զմեծ
եւ
զլաւ
մասն:
Վասն
այսորիկ
վարդապետն
հանապազ
երթայ
ի
դրունս
մեծամեծաց,
եւ
յայն
սակս
եդ
զփայտ
ի
տան
իւրում
վասն
ձմերան
եւ
մնալ
յայս
ձմեռն
աստ,
թէպէտ
եւ
երբեմն
յուսահատեալ
կամէր
դառնալ
յետս:
…
Անպիտան
ծառայ
Հայր
Իգնատիոս
վարդապետ
Խաչատուրեան
ի
կարգէ
սրբոյն
Անտոնի
Աբբայի
յամի
տեառն
1751
նոյեմ.
27
ի
Վիեննայ
