Հետեւեալ
թուղթին
ակնարկը
կը
վերաբերի
Վենետկեան
Դեսպանին,
ինչպէս
նամակին
ընթացքին
պիտի
տեսնուի
արդէն:
Նամակագիրը
կը
տեղեկագրէ
նաեւ
յիշեալ
Դիւանապէտին
հանդէպ
ցոյց
տրուած
նշանակալից
պատուասիրութիւն
մը
մերայնոց
կողմանէ,
որ
այնքան
նախանձ
շարժած
է
հակառակորդներու:
Գերամեծար
Տեառն
Տեառն
Սրբազան
քաջ
հովուիդ
Ստեփաննոսի
Աստուածաբանութեան
Վարդապետիդ
եւ
մեծի
Աբբայիդ
ողջոյն
խոնարհադէմ
մատուսցի
ի
Կոստ.
յամի
1754
ի
մայիսի
19
…
ի
յանցեալ
ամսոյն
իջուցին
ի
ծով
զիւչամպառլի
նաւ
մի,
որ
ի
թագաւորութեան
տաճկաց
չէր
բնաւ
տեսեալ
ի
Ֆէնէր`
ի
տանն
Ասկէրեանց
առ
ի
տեսանել
զտեսիլն
զայն
զարհուրելի:
Բայց
զեղեւ
հնար`
զի
նա
թէպէտ
կամեցաւ
գալ,
այլ
քափիթանսն
յղեալ
մարդ`
հրաւիրեաց
ի
տուն
իւր:
Վասն
որոյ
չկարացեալ
զդէմ
ունիլ`
գնալ
ի
տուն
նորա:
Եւ
յետ
սակաւ
աւուր
դէպ
եղեւ
անցանել
արքունի
ձիոց
ընդ
այն,
եւ
կոչել
մեր
զնա
հանդերձ
երեւելեօք
նորա.
եւ
ցուցանել
մեր
զարարողութիւնն
տաճկաց,
ընդ
որ
յոյժ
զուարճացաւ
անձն
նորա:
Եւ
յետ
անցանելոյն
ձիոց
պատրաստեցաք
նմա`
(իրաւի
)
սեղան
արքունի.
զտունն
աւուր
յառաջ
մաքրելով
եւ
զարդարելով
որպէս
եւ
վայելուչն
է:
Եւ
ընդ
մեր
պատիւն
այնքան
բերկրեցաւ,
որ
հաստատեաց
բանիւ
ի
Կոստանդնուպօլիս
չտեսեալ
զայնպիսի
պատիւ
եւ
զսեղան:
Եւ
եկաց
առ
մեզ
զօրն
ողջոյն.
եւ
ապա
չուեաց
գնաց
ի
պալատ
իւր:
Իրաւի
դղրդեցաւ
Կոստանդնուպօլիս
եւ
յոյնք
յիմարեցան,
եւ
հայք
զուարճացան,
զի
մեծ
պատիւ
եղեւ
Հայոց,
զի
բնաւ
ի
մէնջ
չէր
արարեալ
այսպիսի
իր
ուրումն
դաղմադացւոց
ազգին…:
Բայց
զայս
յատկաբար
Դեսպանն
մեր
արար`
զի
փառաւորեսցի
ազգս
մեր
եւ
յոյնք
նախատեսցին.
զի
քաջ
ծանեաւ
զյունաց
մեզ
չկամենալն
բարի:
Եւ
նա
փոխարէնն
արար
մեզ
զմեծ
ընդունելութիւն,
եւ
առնելոց
իսկ
է
այլեւս:
…
Նուաստ
անարժան
Աթանաս
Վարդապետ
