Զանազան 
  
   վայրերու 
  
   մէջ 
  
   գտնուած 
  
   հայ 
  
   ձեռագիրներու 
  
   մասին 
  
   օգտակար 
  
   ծանօթութիւններ 
  
   կու 
  
   տայ 
  
   Հ. 
  
   Միք. 
  
   Չամչեան: 
 
       
  
   Գերյարգելի 
  
   աբբահօր 
  
   մերում 
  
   տեառն 
  
   տեառն 
  
   Ստեփաննոս 
  
   րաբունապետի 
  
   համբուրիւ 
  
   աջոյն 
  
   ողջոյն 
  
   ի 
  
   Քրիստոս 
 
       
  
   … 
  
   Առ 
  
   պարոն 
  
   անբանիսին 
  
   աներոյ 
  
   պարոն 
  
   պօղոսին 
  
   եղբօր 
  
   պատ. 
  
   Հ. 
  
   Աստուածատուրին 
  
   գտի 
  
   զաւետարան 
  
   մի 
  
   երկաթագիր 
  
   իբր 
  
   800 
  
   ամաց. 
  
   եւ 
  
   ետու 
  
   զայն 
  
   Ովսաննային 
  
   բերել 
  
   ի 
  
   վանս: 
  
   Առ 
  
   պարոն 
  
   Աղասիին 
  
   փեսայակցի 
  
   մղտսի 
  
   Ստեփանին 
  
   հօր 
  
   պատ. 
  
   Հ. 
  
   Պետրոսին 
  
   գտի 
  
   զմեկնութիւն 
  
   Յովհաննու 
  
   աւետարանին 
  
   երկաթագիր 
  
   600 
  
   ամաց, 
  
   զոր 
  
   արարեալ 
  
   է 
  
   Նանայի 
  
   ասորւոց 
  
   վարդապետի, 
  
   եւ 
  
   ապա 
  
   թարգմանեալ 
  
   ի 
  
   Հայս: 
  
   Ես 
  
   կարծէի 
  
   թէ 
  
   այն 
  
   էր 
  
   պարոն 
  
   Աղասիին, 
  
   բայց 
  
   այն 
  
   է 
  
   հէքիմ 
  
   Ծատուրին, 
  
   զոր 
  
   եւ 
  
   ետ 
  
   ինձ 
  
   առաքել 
  
   ի 
  
   վանս, 
  
   եւ 
  
   ես 
  
   ետու 
  
   Ովսաննային 
  
   բերել 
  
   ընդ 
  
   իւր: 
  
   Բաց 
  
   յայսմանէ 
  
   ետ 
  
   ինձ 
  
   հէքիմ 
  
   Ծատուրն 
  
   զխորհրդատետր 
  
   մի 
  
   ձեռագիր 
  
   իբր 
  
   500 
  
   ամաց, 
  
   բայց 
  
   ոչ 
  
   կամեցաւ 
  
   առաքել 
  
   զայն 
  
   ի 
  
   վանս, 
  
   զի 
  
   գուցէ 
  
   (ասէ 
  
   ) 
  
   գնացեալ 
  
   իմ 
  
   ի 
  
   վանս` 
  
   տաց 
  
   զայն 
  
   ձեռամբ 
  
   իմով: 
  
   Ի 
  
   գնալն 
  
   մեր 
  
   ի 
  
   Լիբանան 
  
   գտաք 
  
   առ 
  
   հայ 
  
   կրօնաւորս 
  
   զմեկնութիւն 
  
   Մատթէի 
  
   աւետարանին 
  
   ողջոյն 
  
   անսխալագիր, 
  
   զոր 
  
   արարեալ 
  
   է 
  
   Ներսէսի 
  
   Շնորհալւոյն. 
  
   եւ 
  
   այն 
  
   էր 
  
   գրեալ 
  
   ի 
  
   վաղուց: 
  
   Բազում 
  
   ականատեսք 
  
   պատմեն, 
  
   թէ 
  
   բազում 
  
   ձեռագիրք 
  
   են 
  
   ի 
  
   վանս, 
  
   որ 
  
   ի 
  
   լեառն 
  
   Պջնոյ 
  
   յերկրին 
  
   Երեւանայ , 
  
   եւ 
  
   ի 
  
   լերինն 
  
   Աղբատոյ, 
  
   եւ 
  
   յայլեւայլ 
  
   տեղիս, 
  
   մանաւանդ 
  
   ի 
  
   վանս 
  
   Ճուղայու: 
  
   Ասեն 
  
   բազումք 
  
   թէ 
  
   կաթուղիկոսն 
  
   հայոց 
  
   տպարան 
  
   է 
  
   բացեալ 
  
   յԷջմիածին` 
  
   տպել 
  
   զպատմագիրս 
  
   հայոց, 
  
   նաեւ 
  
   զայլ 
  
   գրեանս:
  
   … 
 
       
  
   Որպէս 
  
   գրեալ 
  
   եմ 
  
   յայլ 
  
   թուղթս 
  
   եկն 
  
   ի 
  
   Պասրա 
  
   վարդապետ 
  
   մի 
  
   ի 
  
   Նախավկայի 
  
   վանուց 
  
   որ 
  
   ի 
  
   հին 
  
   Ճուղայ, 
  
   եւ 
  
   ժողովեալ 
  
   աւելի 
  
   քան 
  
   զ 
  
   400 
  
   թուման 
  
   սաղտ 
  
   փող` 
  
   թո'ղ 
  
   զայլ 
  
   պէսպէս 
  
   ոսկեղէն 
  
   եւ 
  
   արծաթեղէն 
  
   զարդս, 
  
   կամեցաւ 
  
   գնալ 
  
   ի 
  
   Ճուղայ 
  
   Նոր: 
  
   Պարոն 
  
   Ստեփաննոսն 
  
   ասաց 
  
   ինձ, 
  
   եթէ 
  
   կամիս 
  
   գրեա 
  
   ' 
  
   զգիր 
  
   մի 
  
   առ 
  
   առաջնորդի 
  
   Ճուղայու 
  
   առ 
  
   Մկրտիչ 
  
   վարդապետն, 
  
   զի 
  
   գտեալ 
  
   ի 
  
   Ճուղայ 
  
   զձեռագիր 
  
   պատմագիրս 
  
   առաքեսցէ 
  
   այսր. 
  
   քանզի 
  
   բազում 
  
   պատմագիրք 
  
   գտանին 
  
   անդ: 
  
   Եւ 
  
   ես 
  
   յանձն 
  
   առեալ 
  
   գրեցի 
  
   զգիր 
  
   մի 
  
   խրթին 
  
   յոյժ, 
  
   զորոյ 
  
   օրինակի 
  
   առեալ 
  
   պարոն 
  
   Ստեփաննոսն 
  
   եցոյց 
  
   միում 
  
   ի 
  
   հայոց` 
  
   թէ 
  
   զայս 
  
   գտի 
  
   ի 
  
   հին 
  
   ձեռագիրս: 
  
   Իսկ 
  
   նորա 
  
   զարմացեալ 
  
   ընդ 
  
   խրթնութիւն 
  
   նորա, 
  
   ասէ` 
  
   թէ 
  
   զայս 
  
   գիր 
  
   գրեալ 
  
   է 
  
   Նարեկացին, 
  
   կամ 
  
   այլ 
  
   ոք 
  
   ի 
  
   նախնի 
  
   հարց 
  
   հայոց: 
  
   Իբրեւ 
  
   ասաց 
  
   նմա 
  
   պարոն 
  
   Ստեփաննոսն, 
  
   թէ 
  
   զայս 
  
   գրեաց 
  
   վարդապետն 
  
   մեր, 
  
   ասէ, 
  
   այս 
  
   առաւել 
  
   է 
  
   քան 
  
   զամենայն:
  
   … 
  
   Բայց 
  
   թուղթն 
  
   ոչ 
  
   գնաց 
  
   ի 
  
   Ճուղայ, 
  
   զի 
  
   փոխեցաւ 
  
   միտք 
  
   վարդապետին 
  
   չերթալ 
  
   ի 
  
   Ճուղայ…: 
 
        
 
       
  
   Յամի 
  
   տեառն 
  
   1770 
  
   ի 
  
   մայիսի 
  
   11 
  
   ի 
  
   Պասրա 
 
       
  
   Նուաստ 
  
   ծառայ 
  
   Հ. 
  
   Միքայէլ 
  
   Չամչեանց