Մայր դիւան Մխիթարեանց Վենետկոյ ի Ս. Ղազար 1707-1773 ի ծագմանէ ուխտիս մինչեւ ցբաժանումն Թրեստեան հարց

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
Զանազան վայրերու մէջ գտնուած հայ ձեռագիրներու մասին օգտակար ծանօթութիւններ կու տայ Հ. Միք. Չամչեան:
       Գերյարգելի աբբահօր մերում տեառն տեառն Ստեփաննոս րաբունապետի համբուրիւ աջոյն ողջոյն ի Քրիստոս
       Առ պարոն անբանիսին աներոյ պարոն պօղոսին եղբօր պատ. Հ. Աստուածատուրին գտի զաւետարան մի երկաթագիր իբր 800 ամաց. եւ ետու զայն Ովսաննային բերել ի վանս: Առ պարոն Աղասիին փեսայակցի մղտսի Ստեփանին հօր պատ. Հ. Պետրոսին գտի զմեկնութիւն Յովհաննու աւետարանին երկաթագիր 600 ամաց, զոր արարեալ է Նանայի ասորւոց վարդապետի, եւ ապա թարգմանեալ ի Հայս: Ես կարծէի թէ այն էր պարոն Աղասիին, բայց այն է հէքիմ Ծատուրին, զոր եւ ետ ինձ առաքել ի վանս, եւ ես ետու Ովսաննային բերել ընդ իւր: Բաց յայսմանէ ետ ինձ հէքիմ Ծատուրն զխորհրդատետր մի ձեռագիր իբր 500 ամաց, բայց ոչ կամեցաւ առաքել զայն ի վանս, զի գուցէ (ասէ ) գնացեալ իմ ի վանս` տաց զայն ձեռամբ իմով: Ի գնալն մեր ի Լիբանան գտաք առ հայ կրօնաւորս զմեկնութիւն Մատթէի աւետարանին ողջոյն անսխալագիր, զոր արարեալ է Ներսէսի Շնորհալւոյն. եւ այն էր գրեալ ի վաղուց: Բազում ականատեսք պատմեն, թէ բազում ձեռագիրք են ի վանս, որ ի լեառն Պջնոյ յերկրին Երեւանայ , եւ ի լերինն Աղբատոյ, եւ յայլեւայլ տեղիս, մանաւանդ ի վանս Ճուղայու: Ասեն բազումք թէ կաթուղիկոսն հայոց տպարան է բացեալ յԷջմիածին` տպել զպատմագիրս հայոց, նաեւ զայլ գրեանս:
       Որպէս գրեալ եմ յայլ թուղթս եկն ի Պասրա վարդապետ մի ի Նախավկայի վանուց որ ի հին Ճուղայ, եւ ժողովեալ աւելի քան զ 400 թուման սաղտ փող` թո'ղ զայլ պէսպէս ոսկեղէն եւ արծաթեղէն զարդս, կամեցաւ գնալ ի Ճուղայ Նոր: Պարոն Ստեփաննոսն ասաց ինձ, եթէ կամիս գրեա ' զգիր մի առ առաջնորդի Ճուղայու առ Մկրտիչ վարդապետն, զի գտեալ ի Ճուղայ զձեռագիր պատմագիրս առաքեսցէ այսր. քանզի բազում պատմագիրք գտանին անդ: Եւ ես յանձն առեալ գրեցի զգիր մի խրթին յոյժ, զորոյ օրինակի առեալ պարոն Ստեփաննոսն եցոյց միում ի հայոց` թէ զայս գտի ի հին ձեռագիրս: Իսկ նորա զարմացեալ ընդ խրթնութիւն նորա, ասէ` թէ զայս գիր գրեալ է Նարեկացին, կամ այլ ոք ի նախնի հարց հայոց: Իբրեւ ասաց նմա պարոն Ստեփաննոսն, թէ զայս գրեաց վարդապետն մեր, ասէ, այս առաւել է քան զամենայն: Բայց թուղթն ոչ գնաց ի Ճուղայ, զի փոխեցաւ միտք վարդապետին չերթալ ի Ճուղայ…:
      
       Յամի տեառն 1770 ի մայիսի 11 ի Պասրա
       Նուաստ ծառայ Հ. Միքայէլ Չամչեանց