ՃԵ.
ՅԱՂԱԳՍ
ԴԱՏԱՍՏԱՆԱՑ
ԵԿԵՂԵՑՒՈՅ
ԺԱՌԱՆԳԱՒՈՐԱՑ:
105.
Եթէ
այր
ոք
կամ
կին
իսրբոյ
եկեղեցւոյ
անորդի
մեռցի,
ի
կենդանութեանիւրում
իշխան
լիցի
ինքն
ունել
զամենայն
ինչ
եւանցեալ
ըստ
ինքն
ի
մերձաւորաց`
մի'
իշխիցէհեռացուցանել
զհող
եւ
զջուր
եւ
զժողովուրդ:
Եւ
իմերձաւորսն
եթէ
բազումք
են
եւ
կամի
զմի
ոք
որդիառնել,
իշխան
է
առնել
զնա
հեշտ
ոք
կալցի.
բայցհեռաւորի
մի'
տացէ:
Բայց
զշարժուն
ինչ
եւ
զհրիտակ,
որում
իշխան
է,
թէ
օտարի
տայ`
իշխան
է,
որ
ոք
զնա
հեշտպաշտէ.
եւ
թէ
կամի
վաճ
առել
եւ
կամ
հոգւոյ
տալ,
իշխանլիցի:
Իսկ
եթէ
ոք
յորդեգրաց
ի
քահանայութիւնձեռնադրի
կա'մ
գեղջն
վկայութեամբ,
կա'մ
յանձնէ,
որում
չէր
անկ
քահանայութիւն,
զկէս
շնորհին
կալցիյաղագս
ձեռնադրութեանն
անհարկ
եւ
անպեկար,
եւ
զկէսշնորհին
զհող
եւ
զջուր
բաւանդակ
սրբոյ
եկեղեցւոյնյանկաւորսն
թողցէ:
Եւ
անցեալ
ըստ
քահանայն
եւ
ըստկին
նորա`
ամենայն
շնորհն
իսկ
բաւանդակ
յանկաւորսներթիցէ,
զի
չվայելէ
զսրբոյ
եկեղեցւոյնզժառանգութիւնն
յանկաւորացն
հեռացուցանել
եւ
տալհեռաւորաց
եւ
օտարաց:
Բայց
եթէ
անկաւորացնկամաւորութեամբ
կամ
հաճ
ելով
տալ,
թողացուսցէվարդապետն.
եւ
զայն`
մի'
շինականի
ումեք,
այլ
սրբոյեկեղեցւոյն
յուխտէ,
թէպէտեւ
հեռաւոր
իցէ`
իշխանլիցի
մերձաւորեցուցիչն
մերձաւորեցուցանել:
Ապա
թէգեղ
դիպի
որ
իրիցուն
ի
ժառանգութիւն
բարձեալ
իցէ,
ժառանգութիւն
սրբոյ
աթոռոյն
է,
զոր
վարդապետն
կամի`ժառանգեցուսցէ,
իշխանութիւն
է
նմա:
Եւ
այսսահմանադրութիւն
Հերակլեայ
եւ
Խոսրովայ
ժամանակօքեւ
այսր
լիցի:
Բայց
յառաջ
քան
զնոցա
ժամանակն
որ
ինչլեալ
է
մի'
շարժեսցի,
զի
չգիտեմք
ինչ
հաստատութեամբ.
որպէս
կալեալ
է
կալցին:
Բայց
նոցա
ժամանակացն
եոյայսմհետէ
եւ
յաւիտեան
այս
գիր
հաստատուն
կացցէ
եւմի'
ոք
անցցէ
ըստ
այսմ
սահմանաւ:
«Տեսցուք
եւ
զայս
հոգեւորդատաստան,
զի
իշխան
առնէ
իւրոցն
տալ
ում
եւ
կամի,
իսկ
զեկեղեցւոյն
չհեռացուցանել
յանկաւորացն:
Եւ
թէպատահի
ի
հեռաւոր
անկաւորաց
եւ
կամ
յօտարաց
զորորդեգիր
արար
քահանայանալ,
զկնի
իւր
ի
մերձաւորյանկաւորսն
ասէ
թողուլ.
զի
թէ
պատահի
ի
նոցանէքահանայանալ
-
կալցին
ապա
թէ
ոչ`
նոցին
կամօք
յօտարստալ
իշխան
լիցի
առաջնորդն,
սակայն
ի
տանէքահանայութեան
իցէ
զոր
ժառանգ
առնեն:
Յայսոսիկզայս
յաւելուլ
ի
դէպ
է,
զի
ոչ
միայն
յորժամժառանգաւորքն
բարձեալ
լինին
յեկեղեցւոյն
-
սուրբաթոռոյն
է,
այլ
թէ
պատահին
անկաւորքն
անարժանլինել`
թէ
քահանայք
իցեն
եւ
թէ'
չիցեն`
իշխան
էզարժանաւորսն
ի
քահանայից
կացուցանել.
եւ
այդ
ըստ
ճշմարտութեան
էե: