ԽԴ.
ՅԱՂԱԳՍ
ԴԱՏԱՍՏԱՆԱՑ
ԱԿԱՄԱՅ
ՍՊԱՆՈՒԹԵԱՆՑ:
44.
Եթէ
ոք
անմեղ
գնասցէուղեւոր
եւ
ոչ
զոք
ունէր
յառաջ
թշնամի
պատահեալ,
այլ
թէ
որ
ամենեցուն
գողն
եւ
աւազակն
նմա
դիպեսցիեւ
սպանցէ
սա
զնոսա
մի'
իբրեւ
սպանող
դատեսցի
իսուրբ
եկեղեցւոյ:
Բայց
վասն
ահագին
սեղանոյնսրբեսցէ
զանձն
աւուրս
սակաւս,
զմտաւ
ածեալ
թէընդէ՞ր
իսկ
եւ
ակամայք
դիպեցան,
թէպէտեւ
յԱստուծոյիցէ
մատնութիւնն:
«Կարծեցուցանէ
եւ
յաղագսքահանայից
վասն
ասելոյն`
ահագին
սեղանոյն,
այլհասարակ
ամենեցուն
է:
Բայց
այս
դատաստան
եկեղեցւոյդատաւորաց
եւ
ոչ
արտաքնոց
է
դատել,
զիւրաքանչիւրոցն
օգուտ
ըստ
իրինե:
