Գիրք Դատաստանի, Բ խմբ.

ՃԵ.
ՅԱՂԱԳՍ ԴԱՏԱՍՏԱՆԱՑ ԵԿԵՂԵՑՒՈՅ ԺԱՌԱՆԳԱՒՈՐԱՑ:

105. Եթէ այր ոք կամ կին իսրբոյ եկեղեցւոյ անորդի մեռցի, ի կենդանութեանիւրում իշխան լիցի ինքն ունել զամենայն ինչ եւանցեալ ըստ ինքն ի մերձաւորաց` մի' իշխիցէհեռացուցանել զհող եւ զջուր եւ զժողովուրդ: Եւ իմերձաւորսն եթէ բազումք են եւ կամի զմի ոք որդիառնել, իշխան է առնել զնա հեշտ ոք կալցի. բայցհեռաւորի մի' տացէ: Բայց զշարժուն ինչ եւ զհրիտակ, որում իշխան է, թէ օտարի տայ` իշխան է, որ ոք զնա հեշտպաշտէ. եւ թէ կամի վաճ առել եւ կամ հոգւոյ տալ, իշխանլիցի: Իսկ եթէ ոք յորդեգրաց ի քահանայութիւնձեռնադրի կա'մ գեղջն վկայութեամբ, կա'մ յանձնէ, որում չէր անկ քահանայութիւն, զկէս շնորհին կալցիյաղագս ձեռնադրութեանն անհարկ եւ անպեկար, եւ զկէսշնորհին զհող եւ զջուր բաւանդակ սրբոյ եկեղեցւոյնյանկաւորսն թողցէ: Եւ անցեալ ըստ քահանայն եւ ըստկին նորա` ամենայն շնորհն իսկ բաւանդակ յանկաւորսներթիցէ, զի չվայելէ զսրբոյ եկեղեցւոյնզժառանգութիւնն յանկաւորացն հեռացուցանել եւ տալհեռաւորաց եւ օտարաց: Բայց եթէ անկաւորացնկամաւորութեամբ կամ հաճ ելով տալ, թողացուսցէվարդապետն. եւ զայն` մի' շինականի ումեք, այլ սրբոյեկեղեցւոյն յուխտէ, թէպէտեւ հեռաւոր իցէ` իշխանլիցի մերձաւորեցուցիչն մերձաւորեցուցանել: Ապա թէգեղ դիպի որ իրիցուն ի ժառանգութիւն բարձեալ իցէ, ժառանգութիւն սրբոյ աթոռոյն է, զոր վարդապետն կամի`ժառանգեցուսցէ, իշխանութիւն է նմա: Եւ այսսահմանադրութիւն Հերակլեայ եւ Խոսրովայ ժամանակօքեւ այսր լիցի: Բայց յառաջ քան զնոցա ժամանակն որ ինչլեալ է մի' շարժեսցի, զի չգիտեմք ինչ հաստատութեամբ. որպէս կալեալ է կալցին: Բայց նոցա ժամանակացն եոյայսմհետէ եւ յաւիտեան այս գիր հաստատուն կացցէ եւմի' ոք անցցէ ըստ այսմ սահմանաւ:

«Տեսցուք եւ զայս հոգեւորդատաստան, զի իշխան առնէ իւրոցն տալ ում եւ կամի, իսկ զեկեղեցւոյն չհեռացուցանել յանկաւորացն: Եւ թէպատահի ի հեռաւոր անկաւորաց եւ կամ յօտարաց զորորդեգիր արար քահանայանալ, զկնի իւր ի մերձաւորյանկաւորսն ասէ թողուլ. զի թէ պատահի ի նոցանէքահանայանալ - կալցին ապա թէ ոչ` նոցին կամօք յօտարստալ իշխան լիցի առաջնորդն, սակայն ի տանէքահանայութեան իցէ զոր ժառանգ առնեն: Յայսոսիկզայս յաւելուլ ի դէպ է, զի ոչ միայն յորժամժառանգաւորքն բարձեալ լինին յեկեղեցւոյն - սուրբաթոռոյն է, այլ թէ պատահին անկաւորքն անարժանլինել` թէ քահանայք իցեն եւ թէ' չիցեն` իշխան էզարժանաւորսն ի քահանայից կացուցանել. եւ այդ ըստ ճշմարտութեան էե: