Բ.
    
     ՅԱՂԱԳՍ 
    
     ԴԱՏԱՍՏԱՆԱՑ 
    
     ՀԱՐՑ 
    
     ԱՆԱՊԱՏԱՑ 
    
     ԵՒՆՈՑՈՒՆՑ 
    
     ԵՂԲԱՐՑ:
 
   
    2. 
   
    «Կարգ 
   
    ոգւոց 
   
    դատաստանացեւ 
   
    հրահանգ 
   
    բարեաց 
   
    բաւականապէս 
   
    եղբարց 
   
    եւ 
   
    նոցունցհարց 
   
    եդեալ 
   
    է 
   
    ի 
   
    սրբոյն 
   
    Սահակայ 
   
    եւ 
   
    Բարսղէ: 
   
    Բայցչափաւորապէս 
   
    եւ 
   
    մարմնատեսակ 
   
    օրինաց 
   
    դատաստանիզօրինակս 
   
    յաւելումք 
   
    հարկաւորապէս, 
   
    զի 
   
    ոչ 
   
    այժմամենեցուն 
   
    է 
   
    ըստ 
   
    հրամանի 
   
    նորին 
   
    վարիլ. 
   
    նաեւ 
   
    ո'չ 
   
    հեռիի 
   
    դատաւորութենէ 
   
    սահմանի 
   
    սրբոյն 
   
    ինչ 
   
    ընդ 
   
    միտ 
   
    ածելիշխեմք, 
   
    այլ 
   
    յարմար 
   
    նորին 
   
    վարիմք 
   
    շաւղօք:
 
   
    Եւ 
   
    արդ` 
   
    սկսցուք 
   
    այսպէս:
 
   
    Զի 
   
    թագաւորաց 
   
    եւ 
   
    իշխանաց,
   
    միանգամայն 
   
    եւ 
   
    ամենայն 
   
    հաւատացելոց 
   
    շինել 
   
    վասն 
   
    ո'չյաղագս 
   
    մարմնաւոր 
   
    ինչ 
   
    յուսոյէ, 
   
    այլ 
   
    մանաւանդհոգեւոր. 
   
    յաղագս 
   
    այնորիկ 
   
    ո'չ 
   
    պարտի 
   
    ժառանգութիւնլինել: 
   
    Զի 
   
    որ 
   
    յառաջնումն 
   
    հայր 
   
    եղեւ 
   
    եղբարց, 
   
    թէ' 
   
    յիւրշինեալ 
   
    տեղի 
   
    եղբարց 
   
    եւ 
   
    թէ' 
   
    յայլոց, 
   
    եւ 
   
    բարիոքառաջնորդէ, 
   
    անդատաստան 
   
    է 
   
    փոխել. 
   
    ապա 
   
    թէ 
   
    հակառակ 
   
    ինչգործէ, 
   
    երկու 
   
    եւ 
   
    երիւք 
   
    վկայիւք 
   
    հարկաւոր 
   
    է 
   
    փոխել: 
   
    Եւեթէ 
   
    իւրովք 
   
    ընչիւք 
   
    ոք 
   
    գայ 
   
    յառաջնորդութիւն 
   
    եղբարց,
   
    զառաջին 
   
    ինչս 
   
    վանացն 
   
    գրով 
   
    եւ 
   
    վկայիւք 
   
    ի 
   
    նա 
   
    արժան 
   
    էտալ 
   
    եւ 
   
    թէ 
   
    պատահի 
   
    թողուլ 
   
    եւ 
   
    զոր 
   
    եբերն 
   
    ոչ 
   
    կամիցիթողուլ 
   
    յեկեղեցին, 
   
    իշխան 
   
    լիցի 
   
    առնուլ 
   
    զիւրն, 
   
    եւ 
   
    զորինչ 
   
    յանուն 
   
    եկեղեցւոյն 
   
    տուեալ 
   
    եղեւ` 
   
    անդէն 
   
    թողուլ:
   
    Իսկ 
   
    զկնի 
   
    մահու 
   
    հարց 
   
    մի' 
   
    լիցի 
   
    իբր 
   
    ժառանգութիւնառնուլ 
   
    ազգատոհմի 
   
    զառաջնորդութիւն 
   
    եղբարց, 
   
    եթէ 
   
    ոչկամիցին 
   
    եւ 
   
    չիցեն 
   
    ի 
   
    դէպ. 
   
    ապա 
   
    թէ 
   
    հաճ 
   
    ելի 
   
    հարց 
   
    շաւղօքիցեն 
   
    ազգայինքն 
   
    եւ 
   
    եղբարքն 
   
    կամիցին` 
   
    բարիոք 
   
    է 
   
    նոցալինել 
   
    քան 
   
    օտարաց, 
   
    իբր 
   
    գիտակք 
   
    իւրոցն 
   
    վարուց, 
   
    ըստայնմ` 
   
    փոխանակ 
   
    հարց 
   
    եղիցին 
   
    որդիք: 
   
    Ապա 
   
    թէ 
   
    չիցենազգայինք 
   
    յարմար, 
   
    հարկաւորաբար 
   
    ընտրիցին 
   
    յայլեղբարցն 
   
    բարիոք 
   
    հովուել 
   
    ի 
   
    կամս 
   
    Աստուծոյ: 
   
    Արտաքոյիրաւանց 
   
    է 
   
    իշխանաց 
   
    կաշառօք 
   
    առաջնորդս 
   
    եղբարցնկացուցանել 
   
    զորս 
   
    նոքա 
   
    ոչ 
   
    կամիցին. 
   
    եւ 
   
    ըստ 
   
    դատաստանիէ 
   
    ելանել 
   
    եղբարցն 
   
    մինչ 
   
    ըստ 
   
    կամաց 
   
    նոցա 
   
    ընտրիցիլաւն. 
   
    բայց 
   
    հասարակ 
   
    լիցի 
   
    կամքն, 
   
    եւ 
   
    եպիսկոպոսունքեղիցին 
   
    այդոցիկ 
   
    կարգիչք 
   
    եւ 
   
    մի' 
   
    ոք 
   
    յաշխարհականկարգաց: 
   
    Եւ 
   
    քանզի 
   
    ի 
   
    գործոց 
   
    ի 
   
    վանս 
   
    առաւել 
   
    աշխատելի,
   
    եւ 
   
    ամենեցուն 
   
    մի 
   
    է 
   
    դիտաւորութիւնն 
   
    - 
   
    յոյս 
   
    կենացնյաւիտենականաց. 
   
    բայց 
   
    եթէ 
   
    կարճ 
   
    ամտաբար 
   
    ոք 
   
    ոչզամենայնն 
   
    հոգեւորականին 
   
    թողցէ 
   
    հատուցման, 
   
    տացիինչ 
   
    առաւել 
   
    նմա, 
   
    զի 
   
    մի' 
   
    ի 
   
    պատճ 
   
    առս 
   
    այնմիկնուազութիւն 
   
    ինչ 
   
    եղբարցն 
   
    լիցի. 
   
    եւ 
   
    թէ 
   
    այդոցիկտրտունջ 
   
    իցէ, 
   
    դատաստան 
   
    լիցի 
   
    տրտնջողին 
   
    առնելզգործն: 
   
    Եւ 
   
    զայս 
   
    արտաքոյ 
   
    կանոնի 
   
    կամաց 
   
    սրբոյն 
   
    եդաքԲարսղի 
   
    կարճ 
   
    ամտելոցն 
   
    աղագաւ: 
   
    Բայց 
   
    զանօթ 
   
    ինչ 
   
    իգործեացն 
   
    վայրապար 
   
    վնասել 
   
    որք 
   
    մերձ 
   
    գործաւորքնչիցեն, 
   
    դատաստան 
   
    լիցի 
   
    վնասողին 
   
    զնա 
   
    ստանալ:
 
   
    Այդոքիկ 
   
    դատաստանի 
   
    աղագաւսակաւուք 
   
    եդաւ 
   
    ի 
   
    պատճ 
   
    առս 
   
    բարեկարգութեան. 
   
    այլսահմանք 
   
    ամենատես 
   
    ուղղութեանց 
   
    սրբոց 
   
    ցուցեալնբաւականասցիե: