ԽԳ.
ՅԱՂԱԳՍ
ԴԱՏԱՍՏԱՆԱՑ
ԱՐՁԱԿԵԼՈՅ
ԶԿԱՆԱՅՍ:
43.
Եւ
եթէ
ոք
առնուցու
կին
եւմտանիցէ
առ
նա,
եւ
եղիցի
եթէ
ոչ
գտանիցէ
շնորհսառաջի
նորա
զի
եգիտ
ի
նմա
իրս
անարգութեան,
գրեսցէնմա
գիր
ապահարզանի
եւ
տացէ
ի
ձեռս
նորա
եւարձակեսցէ
զնա
ի
տանէ
իւրմէ:
Եւ
թէ
գնացեալ
լինիցիառն
այլում,
եւ
ատիցէ
զնա
այրն
վերջին,
գրեսցէ
նմագիր
մեկնելոյ
եւ
տացէ
ի
ձեռս
նորա
եւ
արձակեսցէ
զնաի
տանէ
իւրմէ:
Ապա
թէ
մեռանիցի
վերջին
այրն
նորա
որառ
զնա
կնութեան,
մի'
կարասցէ
այրն
առաջին
որարձակեաց
զնա
դառնալ
առնուլ
զնա
իւր
կնութեան
յետպղծելոյ
նորա,
զի
պիղծ
է
այն
առաջի
Տեառն
Աստուծոյքոյ.
եւ
մի'
պղծիցէք
զերկիրն
զոր
Տէր
Աստուած
տացէձեզ
ի
ժառանգութիւն:
«Զայս
երբեմն
Հրէայքնպատասխանի
ետուն
Տեառն
ասելով`
Մովսէս
հրաման
ետգիր
գրել
մեկնելոյ
կանանց.
եւ
Տէր
եցոյց
զպատճ
առն`եթէ
յաղագս
խստասրտութեան
ձերոյ
թողացաւ:
Եւ
զի
մի'միշտ
վայրապար
թողցեն,
ասաց
յօրէնսն
ոչ
առնուլզանարգեալն:
Եւ
զի
ընդարձակ
էր
առնուլ
այլ,
եւմիանգամայն
երկուս
ունել
ի
տան,
եւ
այն
առանց
բանիպոռնկութեան,
եւ
զի
ըստ
մեզ
այս
ոչ
է
-
եթէ
պատահիզկնի
թողլոյն
եւ
մահուն
զղջանալ`
որ
ատելութեամբմեկնեցան
ապաշխարութեամբ
միասցին,
բայց
եթէ
պատահիայնպիսի
լինել,
որոց
միաւորել
իցէ
արժանե:
