ԺԵ.
ՅԱՂԱԳՍ
ԴԱՏԱՍՏԱՆԱՑ
ԹԷ
ՈՉ
ՅԱՅՏՆԻ
ԱԽՏ
ԻՑԷ
ՈՒՐԿՈՏՈՒԹԵԱՆ
ԵՒ
ԿԱՄ
ԱՅԼ
ԻՆՉ
ԱՅՍՊԻՍԻ,
ԽԵԼԱԳԱՐՈՒԹԵԱՆ,
ՊՈՌՆԿՈՒԹԵԱՆ,
ԵՒ
ԿԱՄ
ԱՅՍԱՀԱՐՈՒԹԵԱՆ,
ՈՐՈՎՔ
Է
ԹՈՂՈՒԼ
ԶՄԻՄԵԱՆՍ
ԵՒ
ԿԱՄ
ՉԹՈՂՈՒԼ,
ԱՅԼ
ՄԻԱՅՆ
ՅԻՄԱՐՈՒԹԵԱՄԲ
ԶՄԻՄԵԱՆՍ
ԹՈՂՈՒՆ:
15.
«Եթէ
այր
անպատճ
առ,
յաղագս
պակասամտութեան
ընդվայր
յածելով
թողուզկին
ոչինչ
զնորա
հոգալով,
եւ
կին
համբերէ
ի
վեր
քանզեօթն
ամ,
եւ
բազում
անգամ
որ
կնոջն
են
յանդիմանենեւ
կոչեն,
եւ
նա
ոչ
կամի,
եւ
հաւաստեն
թէ
ո'չ
է
հնար,
իբերանոյ
նորա
խնդրիցեն`
կա'մ
առնուլ
զկինն
եւ
կա'մհրաման
լինել
արձակման,
եւ
կնոջն
առնուլ
այր.
եւառնն
զկնաթողացն
ապաշխարել,
եւ
այլ
կին
ո'չ
իշխէառնուլ
որչափ
կենդանի
է
կին
նորա:
Եւ
այս
դատաստանամենայն
կնահանից
անպատճ
առ
լիցի:
Եւ
կամ
կինն
խղճացեալ
հրամայիցէ:
Նոյն
լիցի
դատաստան
եւ
յաղագսկնոջն,
եթէ
ըստ
այդմ
ախտի
պատահիե:
