ՂԹ.
ՅԱՂԱԳՍ
ԴԱՏԱՍՏԱՆԱՑ
ՍՊԱՍԱՒՈՐԵԼՈՅ:
99.
Պաշտօն
եւ
պատարագիք
եւսպասք
սրբոյ
եկեղեցւոյն
ի
գլխաւոր
քահանային
տաննեղիցին,
որպէս
եւ
յառաջագոյն
կարգեալ
է:
Գլխաւորքահանայն
զեկեղեցին
մի'
իշխեսցէ
թողուլ
եւ
գործոյտանն
պարապել,
այլ
մշտնջենաւոր
ի
սուրբ
եկեղեցւոջնկացցէ,
զի
զպաշտօնն
եւ
զաղօթքն
տուընջեան
եւգիշերոյ
ժամուցն
եւ
զտեսչութիւն
ժողովրդոցն
մի'խափանեսցէ.
իսկ
այլ
ընկերքն
զամառն
փոխանակաւկացցեն
ընդ
նմա
անպղերգաբար:
Ապա
թէ
իցէ
ոք
որսխալեսցէ
ի
պաշտամանէն
պղերգութեամբ
կամ
երկրականհոգովք,
ի
մտիցն
մի'
իշխեսցէ
մասն
առնուլ:
Քահանայքնմիակամ
լիցին
յօրհնելն
միաբանութեամբ
զժողովուրդնեւ
որոշել
ի
սրբոյ
եկեղեցւոյ:
«Բարեկարգապէս
եցոյցզդատաստան
հասոյից
զսպասաւորութիւն
քահանայիցաստուածային
եւ
սուրբ
կանոնս,
եթէ
ոք
կամեսցի
կալ
ճշմարտութեամբ
ի
գործ
քահանայութեան,
ապա
թէ
ոչ
-անպարտ
լիցին
դատաստանք
եկեղեցւոյ
եւզպարտաւորութիւնն
առցեն
հեղգացեալքնե:
