ՃԺԲ.
ՅԱՂԱԳՍ
ԴԱՏԱՍՏԱՆԱՑ
ՄԱՆԿԱՆՑ
ՈՒՍՈՒՑՈՂԱՑ:
112.
«Ո'չ
է
պարտ
վարձուզմանկունս
ուսուցանել
ըստ
կանոնի
հրամանաց:
Եթէորբք
իցեն,
զամենայն
խնամ
տանել
նոցա
ի
դէպ
է.
ապա
թէչիցեն,
զկերակուր
եւ
զհանդերձ
միայն
իւրքնհոգասցեն:
Եւ
եթէ
կարողք
իցեն
եւ
ըստ
իւրեանցյօժարութեան
ընծայ
ուսուցողացն
տացեն,
արժան
էհոգեւոր
սերմանողացն
զմարմնաւորսն
հնձել.
իսկ
թէաղքատք,
ո'չ
պահանջել:
Այլ
եթէ
ոք
հակառակիցի
եւբռնաբարէ,
դատաստանաւ
է
-
զոր
ինչ
ի
մանուկն
ծախեալիցէ
զայն
միայն
հատուցանել,
այլ
ո'չ
զհոգեւորշնորհին:
Այդոցիկ
զհետ
երթալ
դատաւորաց
արժան
էհոգեւորապէսե:
