ՃԻԳ.
ՅԱՂԱԳՍ
ԴԱՏԱՍՏԱՆԱՑ
ԿՆՈՋ
ԿԱՄ
ԱՌՆ
ՄԵՌԱՆԵԼՈՅ
ԵՒ
ՀՈԳԱԲԱՐՁ
ԳՆԵԼՈՑ
ԶՄԻՄԵԱՆՍ
ՅՈՐԺԱՄ
ԱՆԶԱՒԱԿՔ
ԻՑԵՆ:
123.
«Հանապազ
սովորութիւն
էմարդկան
զի
կին
իւրով
բաժնիւն
առ
այրն
երթայ
իհայրենիս
առնն,
եւ
սակաւք
գտանին
արտաքոյ
այսմ:
Արդ`որ
ոք
գնայ
կին
իւրով
բաժնիւն
առ
այրն,
կամ
այրնմտանէ
ի
տուն
կնոջն,
եւ
ապա
մահ
պատահէ
առնն
եւյանձնէ
զհոգաբարձութիւն
ի
ձեռս
իւրոյ
ազգատոհմին,
եթէ
անզաւակ
իցեն`
ելցէ
կինն
ի
տանէն
իւրով
բաժնիւնեւ
զոր
երեստեսէք
կոչեն
հանցէ
ընդ
ինքեան,
մանաւանդեթէ
գրովք
կամ
վկայիւք
հաստատեալ
է,
զի
այն
է
գինքանձին
նորա:
Իսկ
եթէ
վստահանայ
զհոգաբարձութիւն
իկին
իւր
վկայիւք,
հոգասցէ
զայն
կինն
եւ
ծնողք
եւեղբարք
առնն
ըստ
հրամանի
նորա:
Իսկ
եթէ
կինն
մեռցիեւ
վստահասցի
զհոգաբարձութիւն
ոչ
ի
ծնողս
իւր,
այլյայրն,
սակայն
հոգասցէ
այրն
եւ
ծնողք
եւ
եղբարքկնոջն:
Բայց
մի'
ագահեսցեն
այրն
կամ
կինն
յիրսմեռելոյն,
այլ
ի
վերայ
ոգւոյ
նորա
հանցեն
եւ
զսակաւմնացեալն
ծնողք
կնոջն
եւ
այրն
ի
միասինժառանգեսցենե: