Ղ.
ՅԱՂԱԳՍ
ԴԱՏԱՍՏԱՆԱՑ
ՈՐ
ԹՈՂՈՒ
ԶՈՐԴԻՍ:
90.
Ոյք
հարկանեն
թողունզորդիս
իւրեանց
եւ
ոչ
ուսուցանեն
եւ
որչափ
ձեռնհասիցեն
ոչ
փոյթ
առնիցեն
վասն
ըստ
Աստուծոյ
կարգին
եւսննդեանն
մինչեւ
ի
կատարմանն
հասակի,
այլ
որպէս
թէի
պատճ
առս
պահոց
եւ
վանականութեան
արհամարհիցէ
եւանփոյթ
առնիցէ,
նզովեալ
լիցի:
«Եւ
զայս
սահման
կանոնիթէպէտեւ
յաղագս
աղանդոյն
կարծեմք
սաստիւ
լինել,
որք
զանձինս
սուրբս
քարոզէին
եւ
բազումնորաձեւութիւնս
առնէին,
որպէս
վասն
պտղոյեկեղեցւոյ
եւ
այլոց,
այլ
սակայն
աստուածային
գրոցհրաման
է
ըստ
կամաց
Աստուծոյ
սնուցանել
զորդիս,
զիմի'
հեռասցին
յԱստուծոյ
օրինացն:
Եւ
թէպէտ
ինքեանքայնոքիւք
կարծին
մերձաւոր
լինել
Աստուծոյ,
դատաստանաւ
է
որոշելն,
զի
պատճ
առք
եղեն
ծննդոցնհեռանալ
ի
Տեառնէե:
