Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

ԺԸ. ԿՈԶԵՌՆ ԵՒ ՅԱՒԱՆԱԿ ԵՒ ԽՈԶՔ
(18 V=16 I)

Գոզեռն ուղտոյ եւ աւանակնիշուն լային սովեալ եւ ասէին առ ծնողսն իւրեանց, թէվայ մեզ սովելոցս. զի հերձիմք նախանձու. զիբազում գարիս տան խոզիցն. եւ զմեզ բաց վարեն. եւասեն ծնողքն նոցա. թէ համբերեցէք. զի գայ ժամանակ, որ ողորմիք նոցա եւ հասան ժամանակ ձմեռնային եւսկըսան զենուլ զխոզսն. եւ նոքա լուան զահագինճինճսն եւ զդողալ նոցա եւ հարցին առ ծնողսն, թէ զինչէ աղաղակ նոցա. եւ նոքա տարեալ նուցին նոցազմորթեալ խոզսն. եւ նոքա վերացուցին զկղճակսիւրեանց եւ ասեն. վայ, տեսէք եւ բաց առէք, թէ հատգարոյ փակեալ է յոտս մեր:

Ցուցանէ առակս, թէ նախանձենարդարքն եւ աղքատքն ընդ փարթամութիւն եւ ընդհանգիստ մեծայտանցն եւ մեղաւորացն. որպէս Դաւիթասէ, թէ նախանձեցայ ես ընդ խաղաղութիւն մեղաւորաց. եւ սուրբ գիրք քաջայլերեն եւ ասեն, թէ համբերեցէքսակաւիկ մի եւ ողորմիք ամենայն հեշտասէրմեղաւորացն եւ մեծայտանցն, որ զմարմինս բտենկերակուր որդանցն. եւ յորժամ գայ աւր դատաստանին, տեսանեն սուրբքն զմեղաւորքն տանջեալ. յանժամ ասեն. ավախ, ընդէ՞ր ոչ խաչեցաք վասն Քրիստոսի եւ սպանաքզմարմինս մեր այլ խստայգոյն, որ վարձս առնէաք 'իյԱստուծոյ:

ԺԸա. 36 C Թագաւոր մի արկ 'իբութ. ճ. խոզ. զի գիրասցեն. եւ կային մէջ նոցայքուռակ մի իշու եւ կոզեռն մի ուխտոյ եւ ոչ տայիննոցայ սպասաւորքն կերակրոցն նոցայ. ծեծէին նոցայեւ բաց վարէին. եւ գային ծնողք տուն նոյնսրահ, ուր բութէին զխոզսն, երեկուն գործոյն, ուրեւ լինէին. եւ նոքայ լալով գային ընդդէմ առաջի մարցիւրեանց եւ ասեն. վայ մեզ, ով բարի ծնողք մեր. զիչարչարեն զմեզ գործ եւ վաստակ եւ մեք սովայմահկորնչիմք եւ կերակրոցն խոզուցն արգելեն զմեզ. եւմայրքն ումէկէին զնոսայ ասելով. համբերեցէքորդեակք մեր, զի գայ ժամանակ, որ վայ տաք խոզիցն, յորժամ զվճարն առնեն նոցանէ. եւ նոքայ ասեն, թէ 'իմօտ երթամք. հատ մի գարի ոչ տան մեզ, այլ հարկանեն. եւ բաց վարեն եւ մարքն դարձեալ մխիթարէին զնոսայ. եւ ահա եկն ժամանակ զենման նոցայ. եւ սկսան գոռալ եւճչել ահագին ձայնիւ. եւ ասեն ծնողք նոցա ցնոսայ. լսէ՞ք զայն ձայնն. եւ նոքայ ասեն. այոյ. զի՞նչ է այն. եւ նոքայ ասեն. զգարին եւ զբութն կուզեն. եւ նոքայվայ գոչեցին եւ անկան առաջի մարցն եւ ասեն. տեսէքվասն Աստուծոյ, թէ հատ մի գարի կամ կորեկ կպեալ էյոտս մեր մի, առէք զատ, որ զմեզ չառնեն զքանզնոքայ:

Նոյնպէս արդարք եւ սուրբքընտրեալք Աստուծոյ. յադամայ մինչեւ օր վերջինզարմացեալ ընդ համբերութիւն Աստուծոյ. զի դասքմեղաւորացն հանգչին ուտելով եւ ըմբելով եւփափկանան յայս կեանքս եւ դասք սրբոցն սովամահչարչարին եւ նեղին մեծաւ տագնայպանօք եւ վշտօք եւամենայն Աստուածայշունչ գիրք խրատեն զմեզ եւ ասեն. համբերեցէք. մի նախանձիք ընդ չարս. զի այս կեանքսանհաւատիցն է եւ անդարձ մեղօորացն է տեղիհանգստեան. իսկ սրբոցն եւ հաւատացելոցն տեղիչարչարանաց եւ մահուան է. զի այն կեանքն է հանգիստնոցա. եւ աւրն ահագին յահեղ ատենին արդարքն լսենզչարչարանս եւ զկոծ եւ զաղաղակ եւ զգոչումն ձայնիցձախակողման եւ զարհուրին եւ դողան յահէն եւ քննենզխորհուրդս իւրեանց եւ ասեն. վա թէ մնացեալ է մեզսակաւ մեղք, որ գան եւ տանին զմեզ մեղօորաց դասքնեւ հրեշտակք դողան յօրն ահագին, թող թէ մարդիկ. վասնորոյ աղաչեմ զձեզ, ով որդեակ իմ, յայս կեանս, որմարմնով կամս ձեր կայք, մտէք խորհուրդս ձեր եւ'ի լոյս բերէք զխաւարային մեղս ձեր զփոքրն եւ զմեծնեւ ձգեցէք զնայ յերեսս սատանայի եւ զերծիք 'իսատանայէ եւ Քրիստոս թողու. զի քաղցր է. ապայ թէանզեղջ եւ անդարձ մեռանիք, դուք նման խոզիցն էք. գոչէք եւ աղաղակէք եւ դատեալք ընդ ամբարիշտսն, որպէս եւ քաջ գիտէք եւ լսէք պատուիրանացԱստուծոյ:

ԺԸբ. 111ag Այր ոմն հազար խոզէած մի տեղի` եւ զպարիսպ էած շուրջ. եւ իշօք կորեկեւ գարի բերէին եւ բտէին զխոզսն։ Նա իշուանքն 'իբանէն երբ գային. եւ քուռկնին երթային մօտ 'իխոզերն, թէ ուտեն կորեկէն կամ գարւոյն. եւպահապանքն ոչ թողուին, այլ կառափն հարկանէին։ Եւյորժամ իշուանքն գային, նա քուռկնին գանգատէինմօրերուն եւ ասէին, թէ խոզերուն անխնայ կուտան, թէկերէք. եւ մեք սովամահ կու լինիմք։ Եւ ասենիշուանքն ընդ քուռկնին, թէ համբերեցէք. այն խոզերն, որ կուտեն, նա պիտի` որ վճարեն զամէն, զինչ կերեալեն։ Եւ անցին աւուրք ինչ. եւ ահա եկն թագաւորն`նստաւ վերայ պարսպին. եւ հրամայեաց, որ զամէնխոզերն կապեն եւ ընդ մէջ կտրեն։ Եւ սկսան կապել եւկտրել ընդ մէջ։ Եւ սկսան խոզքն բողոք հարկանել եւճիչ բառնալ. եւ ճչէին առաւել քան զայլ կենդանիս. եւասեն քուռկնին ընդ իշուանին. թէ այն ինչ ձայն է. եւասեն, թէ կու վճարուին խոզերոյն, զոր կերեալ են. եւ տեսեալ քուռկնոյն զտանջանս խոզիցն դողային։ Եւկանչեցին եւ անկան յոտս իշոցն եւ ասեն, թէ վասնԱստուծոյ տեսէք, թէ գարէ հատիկ ճղակմիջերս է կպեալկամ կորեկ հատ կռնակիս. եւ ասեն մայրերն ընդքուռկնին, թէ մի վախէք. ով կերեալ է, նայ այն վճարէ. դուք մի հոգայք:

Ցուցանէ, որ խոզքնմարմնասէր մարդիկքն են եւ փափկասերք եւ անզեղջ եւանդարձ մեղաւորքն եւ իշխանքն. եւ քուռկնինաղքատքն։ Եւ այն, որ ծեծէին եւ ոչ տային թոյլուտելոյ. որ եւ մեղաւորն հարկանէ զաղքատն եւ ոչառնէ զողորմութիւն եւ ընդ անձն ասէ, թէ կեր եւ խմէ, որ չհիւանդանաս։ Եւ թագաւորն Աստուած է, որ եւյաւուր դատաստանին ասէ վասն մեղաւորացն, թէկտրեցէք ընդ մէջ եւ հանէք խաւարն արտաքին. ուրլալ աչացն է եւ կրճել ատամանցն:

ԺԸգ. 127D Ասի յոլոմբիական, թէայր մի կրէր գրաստով մի գարի կալէն տունն. եւքուռակ իւր հետ մօրն գնայր եւ դառնայր։ Իսկ 'իտունն, յորում զգարի կրէին, կապեալ կայր խոզ մի 'իբտոց. եւ գարին անպակաս մօտն էր, զի ուտէր եւգիրանայր. եւ ասէ քուռակն ցմայր իւր. զի՞ է, զի խոզնայն առանց աշխատանաց զգարին կուտէ. եւ զոր մեք մեծաշխատանօք կրեցաք. եւ մեզ, յոր չարչարեալ եմք, յօրնմի անգամ կուտան։ Ասէ մայրն. լուր որդեակ. եւ շաբաթմի այլ համբերեա. ապա թէ տաց քեզ պատասխանի. եւ քոաչօքդ տեսանես. եւ յետ շաբաթուն գային էշն եւքուռակն բեռամբ տուն. եւ քուռակն յառաջ երթայրքան զմայրն. եւ լուաւ ձայն ահագին խռնչալոյ. զիզխոզն զենուին. եւ խրտաւ քուռակն եւ յետ փախեաւ դէպ'ի մայրն. եւ ասէ մայրն. զի՞ է քեզ որդեակ, զի սոսկաս. մի երկնչիր խոզէն. քանզի գարոյ հասապն կու խնդրենյիւրմէ. եւ դարձեալ եկին կալն. կրէին զգարին. եւյորժամ բարձեալ դարձան տուն, կալեալ վերայքուռակն սմպակն ոտից եւ ասէ ցմայրն. ո՞վ մայր, տես. զի գարոյ հատ փակեալ չլինի յոտս. որ զհաշիւնխնդրեն յինէն, որպէս խոզէն:

Ցուցանէ առակս, թէիւրաքանչիւր ոք, որ ուտէ ձրի զայլոց վաստակն, որպէսզխոզն, եւ գիրանա, նա աստ մարմնաւոր դատաւորացվճարի մահուամբ, յետոյ հանդերձելումն ահագինատենին հոգով եւ մարմնով պատասխան տայ։