ՃԾ.
ԶՂՋԱՑԵԱԼ
ՄԵՂԱՒՈՐ
ԵՒ
ՉԱՊԱՇԽԱՐՈՒԹԻՒՆՆ
(150
V=142
I)
Այր
մի
էր
բոզանոցի
մշակ,
որհանապազ
ուտէր
եւ
ըմբէր
եւ
պոռնկէր
խիստ
անառակ
եւյանյայգ.
եւ
զայս
արար
բազում
ժամանակ
եւ
ոչ
գար
'իզղջումն.
եւ
Աստուած
ետ
նմայ
ծանդր
հիւանդութիւն
եւեկն
'ի
զղջումն
եւ
ուխտեաց
Աստուծոյ.
թէ
ողջանայ,
Դ.
ամ
ապաշխարէ.
եւ
իսկոյն
ողջացաւ
եւ
ասաց.
երթաց
զ.
Բ.
ամն
կերաց
եւ
արբից
'ի
բոզանոցն
եւ
զերկուսնապաշխարեցից.
եւ
յորժամ
զերկու
ամն
եկեր
եւ
էարբ
'իբոզանոցն
եւ
խաբեաց
զԱստուած
եւ
ասաց,
թէ
երկու
ամնալ
շատ
է.
եւ
էկեր
մինչեւ
'ի
տասն
աւրն.
եւ
յորժամմնաց .
Ժ.
աւր
եւ
փախեաւ
մարդն
այն
եւ
գնաց
յայլաշխարհ
եւ
սեւացուց
զինքն,
որպէս
եթոպացի.
եւհիւանդացաւ
եւ
եկն
հրըշտաքն
'ի
յառնել
զհոգին.
եւնայ
աղաչէր
զհրըշտաքն
եւ
պաղատէր,
թէ
ողորմեայ
եւզհոգիս
մի
առներ.
զի
ողջացայց
եւ
ապաշխարեցից.
յանժամ
ասաց
հրըշտակքն.
թէ
մեկ
աւր
ապաշխարեալ
էիր.
Աստուած
զքոյ
մեղքն
ոչ
պիտի
յիշէր.
եւ
իսպիտակերեսպիտի
որ
տանէի
զքեզ.
եւ
յորժամ
իսպիտակերես
ոչ
եկիր,
եկ
որ
տանիմ
զքեզ
սեւերես:
Ցուցանէ
առակս,
թէ
արարիչնԱստուած
ամենեցուն
գիտակ
է.
զայն
մեղաւոր
մարդն,
որպիտ
ապաշխարէ
եւ
դառնայ
'ի
մեղաց,
նայ
Աստուած
նմայառողջութիւն
պիտի
տայ,
որ
ապաշխարհէ.
եւ
ինքնարարիչն
Աստուած
ասէ,
թէ
ես
ոչ
կամիմ
զմահմեղաւորին,
այլ
զդառնալ
նորա
'ի
չար
ճանապարհէն
եւզկեալն,
ասէ
տէր:
ՃԾա.
39
D
Այր
մի
էր,
որհանապազ
ուտէր
եւ
ըմպէր
եւ
կատարէր
զկամս
մարմնոյիւրոյ.
եւ
զայս
արար
բազում
ժամանակս
եւ
գայր
'իզղջումն.
եւ
Աստուած
ետ
նմայ
ծանր
հիւանդութիւն.
եւեկն
'ի
զղջումն
եւ
ուխտեաց.
թէ
առողջանամ,
Դ.
ամապաշխարեմ.
եւ
ետ
նմայ
Աստուած
առողջութիւն.
եւ
ասէայրն,
թէ
երթամ
զ.
Բ.
ամն
ուրախանամ
եւ
զ.
Բ.
ամնապաշխարեմ.
եւ
երբ
եկեր
եւ
արբ
եւ
զերկու
ամն
եւխաբել
կամէր
զամենատեսն
Աստուած.
մինչ
որ
մնաց .
Ժ.
օր.
եւ
ել
գնաց
յայլ
երկիր
եւ
սեւացոյց
երեսն
եւեղեւ
որպէս
զէթովպացի։
Եւ
եկն
հրեշտակն
խնդրելզհոգին.
եւ
նա
ծանօթութիւն
ոչ
տայր
եւ
ասէր.
ո՞վ
եսդու.
ոչ
ճանաչեմ.
ասէ
հրեշտակն.
եթէ
ապաշխարեալ
էիրերիս
աւուրս,
զքեզ
տանէի
սպիտակերես.
չեկիրսպիտակերես,
եկ
որ
տանեմ
սեւերես
եւ
էառ
զհոգինիւր:
Ցուցանէ
առակս,
թէ
Աստուածկու
խնայէ
մարն
(=մեղաւորն)
եւ
կու
տայ
ժամանակապաշխարելոյ.
զի
ասէ.
ոչ
կամիմ
զմահ
մեղաւորին.
եւթէ
մարդն
խոտորնակ
ջանայ
ընդդէմ
եւ
ոչ
փոշիմանի,
նաինքն
իւր
անձինն
կու
վնասէ:
ՃԾբ.
192/183
D
Հրեշտակ
ասաց
առջաղացապան
մի,
թէ
ապաշխարէ.
ԺԵ.
ամ.
որ
արդարանաս
եւսրբիս
'ի
մեղաց.
զի
հոգիդ
պահանջեմ
'ի
քեն.
եւ
ասէջաղացապանն.
այդպէս
առնեմ.
եւ
գնաց
'ի
տունն
եւ
ասէ.
Ժ.
ամն
ուտեմ
եւ
զ.
Ե.
ամն
ապաշխարեմ.
ապա
ասէ.
զ.
ԺԱ.
ամիսն
ուտեմ
եւ
զ.
Ա.
ամիսն
ապաշխարեմ.
դարձեալ
ասէ.
ԻԵ.
օրն
ուտեմ
եւ
զ.
Ե.
ն
ապաշխարեմ.
Աստուած
ողորմածէ.
այդպէս
զ.
ԺԵ.
տարին
անցուց
ուտելով
խմելով
եւ
ոչապաշխարեաց.
ապա
ասէ
ջաղացապանն
ընդ
միտս
իւր,
թէահա
գա
հրեշտակն
պահանջել
զհոգիս.
զի
ոչ
արարի,
զորհրամայեաց
ինձ.
եւ
ոչ
ապաշխարեցի
եւ
մեռանիմ
մեղօքեւ
լինիմ
ամօթով.
լաւ
է,
որ
փախչիմ
երթամ
յաշխարհսմարդակերաց
եւ
լինիմ
ըղտապան.
երբ
որ
գա
հրեշտակն,
զիս
որ
ճանաչէ.
եւ
արար
այնպէս.
գնաց
'ի
յաշխարհն
այնեւ
եղեւ
ըղտապան.
կապեաց
զմազն
ցիցն
'ի
վեր
եւ
եդիրկարմիր
գտակ
'ի
գլուխն
եւ
երեսն
մրով
սեւացոյց
եւերթայր
ընդ
ճանապարհն
աշխարհին
այնորիկ.
եւ
ահահրեշտակն
մարդակերպ
երեւեցաւ
նմայ
եւ
ասէ.
բարիգաս,
եղբայր.
եւ
նա
ասէ.
«Է՞շ
թղուլե.
յարապկերէնասէր,
թէ
ի՞նչ
կասես.
եւ
հրեշտակն
թոյլ
ետ
նմա,
որգնաց
սակաւիկ
մի.
ապա
հրեղէն
եւ
հրեշտակակերպերեւացաւ
եւ
հրեղէն
սուրն
'ի
ձեռնն.
եւ
ջաղացապաննզարհուրեցաւ
եւ
դողաց.
ոսկերքն
ամենայն
կարկեցաւ.
եւ
այլ
ոչ
կամէր
գնալ.
եւ
ասէ
հրեշտակն
ընդջաղացապանն,
թէ
ես
քեզ
ասացի,
թէ
ապաշխարէ.
ԺԵ.
տարի.
որ
արդարանաս
եւ
սրբիս
'ի
մեղաց
եւ
սպիտակ
երեսօքգաս
յարքայութիւնն.
ապա
երբ
որ
չեկիր
պարզ
երեսօք
'իյարքայութիւնն
Աստուծոյ,
այժմ
եկ
սեւ
երեսօք
'իդժոխքն:
Ցուցանէ.
օրէնքն
եւմարգարէքն,
առաքեալքն
եւ
մարտիրոսքն,
հայրապետքնեւ
հրեշտակքն
ասեն,
թէ
ապաշխարեցէք
եւ
արդարացէք
եւեկէք
'ի
յարքայութիւն
եւ
մի
լինիք
սեւերեսք,
որպէսջաղացապանն
այն,
որ
սեւերես
գնաց
'ի
դժոխքն.
ահաժամանակ
ընդունելի.
ահա
օր
փրկութեան`
ասէ.
զիյորժամ
մարդ
մեղօք
մեռանի
եւ
լա,
ոչ
ինչ
օգտի.
զիԱստուած
ոչ
լսէ
աղաչանացն.
այլ
այժմ
լսէ,
որ
դեռ
'իմարմնի
եմք
եւ
կենդանի։
