Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

Լ. ՄԵԾԱՏՈՒՆ ԵՒ ՔԵՌՈՐԴԻՆ
(30 V=28 I=98 ag=3 C=3 C=161 D)

Էր մեծայտուն մի, որ ունէրժառանկ տան իւրոյ զորդիս քուրոչ իւր. հիւանդացաւ եւկոչեաց զժառանգն, զի խրատեսցէ զնայ. եւ եկեալ նստաւեւ էած զգլուխն 'ի ծոց իւր եւ ասէ մեծայտուն. ո՞վորդեակ, ջանայ 'ի բարին եւ մի հեշտանար 'ի սուտկեանքս յայս. զի անցաւոր է. հանապազ յիշէ զաւրմահուն եւ զահագին դատաստայն. խոնար եւ անոխակալլեր. եւ զմեղս քո մի պահեր առ քեզ. եւ ձանդրացաւ 'իխրատելն. ասէ. որդեակ, լուա՞ր, զոր ասացի քեզ, եւ կամաւկտեցար ինչ. եւ նայ հանեալ զգլուխն 'ի ծոցոյն եւասէ. ա՞յ քեռի, ինչ հրամայեցեր. ապայ դու լսէ, որպէսպատմեմ ես քեզ գործ մի զարմանալի. զի ահայ կայ 'իփորի իմում երակ. ժբ. ամէն 'ի պորտս երթայ եւ իջեալմիայբանին 'ի յարանգս իմ. եւ ասէ մեծայտուն. վայ քեզ, ժառանգ անմիտ եւ հայրենայկորուստ. զի ես քեզզաւրէնս Աստուծոյ քարոզեմ. եւ դու զերակ փորոյդ 'իթիւ արկանես. յայսմհետէ ելցես 'ի ժառանգութենէ իմէ։

Ցուցանէ առակս, թէ այսպէսանմտացաք եւ 'ի բաց թողաք զպատուիրան Աստուծոյ եւզսպառնալիսն դժոխոցն. եւ թաղեցաք զգլուխս մեր, որ էմիտ մեր 'ի մէնջ ծոցոյ մեղաց եւ աղտեղութեան. եւթուեմք զերակս փորուս մեր` զշնութիւն եւզարբեցութիւն եւ զայլ տեսակս մեղաց եւ զան խորհիմքանդադար, թէ որպէս զրկեմք եւ արբենամք եւ շնամք. եւզայլ մեղս գործեմք. այս են երակ փորոյն եւ այս հանէզմեզ յԱստուծոյ ժառանգութենէն եւ ողորմելի առնէ։