Ժողովածոյ առակաց Վարդանայ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

ՄԾԳ. ԾԻԾԱՂ ԶՐՈՒԱՍՏՐԻ
(91 D)

Դարձեալ ասեն իմաստունքն, թէ սահմանքն է բնութեամբ. զի մանուկն լալով ծնանի. եւ մինչ . Խ. օրն զլալն գիտէ եւ զքնելն եւ ոչ գիտէծիծաղիլ. եւ մի ոմն ծիծաղեցաւ, որ էր անուննԶրուաստր. եւ կատարած նորա չար եղեւ. զի դեւքնայրեցին զնա հրով:

Ցուցանէ առակս, թէ պահքնտրտմութիւն [է] յամենայն աշխարհի. որ ոչ ուրախանանք. ապա թէ ուրախանամք ուտելով ձիթոյ եւ գինոյ եւչարիք գործելով եւ յիշունց տալով` այսպէս կենալով, զպահքն մեր ոչ ընդունի Աստուած` չարչարիմք մարմնովեւ չարդարանամք հոգով. եւ որպէս սատանայ այրի 'իհուրն յաւիտենական։