ԻԹ.
ԱՂՈՒԵՍ
ԵՒ
ԽԵՑԳԵՏԻՆ
(29
V=27
I=39
ag=101
B)
Աղուեսն
եւ
խեցգետին
եղբարքեղան,
ցանեցին
եւ
քաղեցին
արտս
եւ
կասեցին
եւշեղջեցին.
եւ
ասէ
աղուէսն.
ելցուք
'ի
բլուրն.
եւ
որշուտ
գայ
'ի
կալն,
առցէ
զցորենն.
եւ
իբրեւ
ելին
'իբլուրն,
ասէ
խեցգետին.
արայ
ինձ
սէր
եւ
յոր
ժամկամիս
վազել
դու,
զարկ
զագիդ
քո
'ի
վերայ
իմ,
որյիմանամ
եւ
գամ
զհետ
քո.
եւ
եբաց
խեցգետին
զմկրտնիւր.
եւ
իբրեւ
եզարկ
աղուէսն
զագին
եւ
վազեաց.
խեցգետին
փակեալ
յագին
աղ[ու]էսուն.
եւ
իբրեւ
հասաւաղուէսն
'ի
շեղջն
եւ
դարձաւ
հետս
տեսանել,
թէ
ուրիցէ
խեցգետին.
եւ
խեցգետին
անկաւ
'ի
վերայ
շեղջին
եւասէ.
յանուն
Աստուծոյ,
այս
ինձ .
գ.
մոթ
եւ
կէս.
զարմացաւ
աղուէսն
եւ
ասէ.
ով
դու
չար,
եբ
եկիր
աստ:
[Ց]ուցանէ
առակս.
շատ
բան
եւգործ
առնեն
նենգաւոր
մարդիք,
որ
'ի
կորուստ
լինիանձանց
նոցա.
եւ
տկարքն
յաղթեն
նոցա։
Դարձեալ
զայսցուցանէ
առակս,
թէ
շատ
մեղաւորք
այս
տկար
եւողորմելի
մարմնովս
ջանայն
եւ
յաղթեն
սատանայի
'իձեռն
իմաստութեան
եւ
խոնարհութեան
եւ
հեզութեան
եւարտասուաւք
գան
'ի
մեղայ
եւ
ապաշխարութիւն:
ԻԹա.
37C
Աղուէսն
եւ
խէչփառնբարեկամացան
մէկ
մէկի
եւ
եղան
[եղբարք]
եւ
սկսան
եւարին
ցանք
'ի
միասին
եւ
'ի
ժամ
հնձելոյ
աշխատեցան
'իմէկ,
որպէս
աւրէն
է
հողագործացն.
եւ
արարին
շեղջցորենոյ.
եւ
ասէ
աղուէսն
խէչափառին.
շախնայն
եւ
'իգեղչիս
տանուտէրքն
պատեհ
են
տեսել,
որ
դու
մինբաժին
առնուս
եւ
ես
երկուս.
եւ
խոժոռեցաւ
խէչափառն'ի
վերայ
բանիցն
եւ
յերկարեցաւ
կռիւն
'ի
միջուին
եւսկսան
ասել
եւ
լսել
եւ
տարակուսած
կային։
Ասէխէչափառն
ընդ
աղուէսին.
արեկ`
երթիցուք
'ի
հեռաօորտեղի
եւ
վազենք.
եւ
ով
յառաջն
հասնի
'ի
շեղջս
քանզընկերն,
նայ
առնու
զերկու
բաժինն
'ի
ցորենոյն.
եւզայն
լուեալ`
աղուէսն
յոյժ
ուրախացօ.
եւ
գնացինհեռացան
'ի
կալէն.
խէչափառն
յառաջ
կացուց
զաղուէսնեւ
ասէ.
վազէ
յառաջ
քան
զիս.
եւ
խէչափառն
բռնեց
'իաղուէսուն
'ի
ծայրի
այգոյն.
գնաց
զյետ
նորա,
զոր
'իբազում
խնդութենէն
աղուէսն
ոչ
կարաց
իմանալ.
իբրեւեհաս
առաջի
կայլոյն,
ասէ
աղուէսն
'ի
միտս
իւր.
դառնամ
եւ
տեսնում
զխէչափառն,
թէ
'ի
գալէ.
եւ
'իդառնալ
հասաւ
'ի
ծայր
այգոյն
'ի
վերայ
շեղջոյն.
եւառեալ
խեցգետինն
զչափն
սկսաւ
չափել
եւ
ասել
'իյարապ
լեզուէն.
«բըսմիլայ
ուահեթե
որ
թարգմանիհայերէն
«մէկե.
եւ
տեսեալ
խէչփառն
աղուէսն
'ի
վերայշեղջին
զարմացաւ
եւ
ասէ.
զսուր
ընթացութիւնդ
թո՛ղգիտացիր.
զարապ
լեզուտ
ով
ուսուց
քեզ.
եւ
այսպիսիիմաստութեամբ
յաղթ[ե]աց
խեցգետինն
աղուէսուն
եւէառ
զերկու
բաժին
ցորենոյն:
Առակս
խրատէ
զմեզիմաստութեամբ
խորհել
առ
հոգեւորսն
եւ
հրամայէՍողոմոն,
թէ
իմաստութիւն
յելս
ճանապարհաց
գովի
եւիմաստութեամբ
գիտասջիք
առ
հոգեւորսն,
առաքեալնհրամայէ.
եւ
ահա
իրօի
աղուէսն
խեռ
է
եւ
իմաստունկենդանի
եւ
հեռութեամբն
սատանայի
աւրինակի.
բայցխէչափառն
յաղթեաց
իմաստութեամբ
աղուեսուն.
այսպէսպարտէ
մեզ
իմաստութեամբ
զբարի
ճանապարհն
բուռնհարկանել.
խաբելով
զսատանայ`
մտանեն
արքայութիւնԱստուծոյ
եւ
առնուն
զվարձս
'ի
տեառնէ
եւ
առնուն,
զորխէչափառն
էառ.
եւ
երանին
յանստուէր
ուրախութիւնսն։
